گفته بودم بهت شلوغ نشه دورت یادت نره قولت جایی نری تو

نشه که بشه بری تو

بری قری مری دلبری تو

من اعصابم خیلی ضعیفه

ببینم از چشمات جایی تعریف

یه چیزی بگم من بهت روراست

بین من و ملت سر تو دعواست

نرو بیرون دستم میدی کاری

تو دیگه زیادی خوشگلی داری

ای وای بر من

چند بار بگم

من بغل دست خود من

بشین تو هر جمع

جایی قدم رو

بی من نری تو

اگه حتی واسه

هواخوری میری تو

به قدم زدن تو این شهر شلوغ

پای شومینه به طعم قهوه و

به نشستن پای شعرای فروغ

به سکوت خونه ایی که یخ زده

بی صدا ونفسای تو، هواش

جای تو خالیه اینجا وهنوز

بوی عطر تو رو میده همه جاش

دارم عادت میکنم به رفتنت

به نبودنت تو این شهر ودیار

به خدا حافظی تلخی که کرد

همه ی زندگی مو تیره وتار

دارم عادت میکنم که سر کنم

بی تو با روز وشبای بی کسی

همدم گلایه های من شدن

دیگه این پرنده های قفسی

به در وپنجره هایی که یه عمر

پشت این پرده ی تیره بسته اس

به سکوت ساز گوشه ی اتاق

به صدای ساعتی که خسته س

دارم عادت میکنم به رفتنت

به نبودنت تو این شهر ودیار

به خدا حافظی تلخی که کرد

همه ی زندگی مو تیره وتار

دارم عادت میکنم که سر کنم

بی تو با روز وشبای بی کسی

همدم گلایه های من شدن

دیگه این پرنده های قفسی

تو بگی یه گل هزارتا میارم

روم حساب کن من و بین عاشقا

انتخاب کن نمیاد کسی بجام

لاله لاله لاله گل لاله من

لاله لاله عشق چن ساله من

لاله کاشکی بشی همسایه من

بین دستای تو عشق و حس کردم

روح هردومون و توی جسم کردم

انتخاب قلب من شدی و من

شادی و غمامو با تو نصف کردم

لاله لاله لاله گل لاله من

لاله لاله عشق چن ساله من

لاله کاشکی بشی همسایه من

چشمات برام مثل عقیقه

دنیام برات کوچیکه اما

عشقم با تو خیلی عمیقه

شاید به احساسم بخندی

فهمیدنش واسه تو سخته

حال من اینروزا شبیه

دل کندن برگ از درخته

برگشتنت دیگه محاله

با کوله باری که تو بستی

من آرزومه با تو باشم

هرجای دنیایی که هستی

میگی کمم واسه نگاهت

میگی و از من دور میشی

میری دلیل گریه‌های

این آدم مغرور میشی