خواب دیدم توی دشت از نعنا

روی پاهای تو خوابم برده

نمیدونی که همین خواب سبک

چه بلایی به سرم آورده

مثل یه سیل به کوچه ها زدم

رختی از گریه و بارون تنمه

حق بده به هم بریزم بی تو

اولین تجربه مردنمه

تلخ روزام مثل حرفای توئه

جای من نه زندگیم جای توئه

چشم نه بگو دوتا دالون خیس

که هنوز محو تماشای توئه

این روزا حس میکنم که ریه هام

شیشه ی خالی عطرای توئه

کوچ میکنم به خاطرات تو

از صدای ها بلند تو سرم

بی تو غیر قابل تحملم

از خودم به تو پناه میبرم

با توام شعله ی باد آورده

با توام نرگس بارون خورده

نیستی اما تموم این شبا

روی پاهای تو خوابم برده

تلخ روزام مثل حرفای توئه

جای من نه زندگیم جای توئه

چشم نه بگو دوتا دالون خیس

که هنوز محو تماشای توئه

این روزا حس میکنم که ریه هام

شیشه ی خالی عطرای توئه

آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفتآیا چه خطا دید که از راه خطا رفت

تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بین

کس واقف ما نیست که از دیده چه ها رفت

دور از رخ تو دم به دم از گوشه ی چشمم

سیلاب سرشک آمد و طوفان بلا رفت

از پای فتادیم چو آمد غم هجران

در درد بمردیم چو از دست دوا رفت

بر شمع نرفت از گذر آتش دل دوش

آن دود که از سوز جگر بر سر ما رفت

دل گفت وصالش به دعا باز توان یافت

عمریست که عمرم همه در کار دعا رفت

تجسم کن که تو ایوون خونه

رو تختی که پناه هر دومونه

سرت رو شونمه خیره به ابرا

مژه هات داره میگیره به ابرا

گرفتی روی چشمت استکانو

رصد کردی ته این کهکشانو

نگه میداری با خندت زمانو

میگم دیدم یه شب خواب الانو

یهو برق تو چشمات جون میگیره

سکوتت میشکنه بارون میگیره

نگاتو بر میگردونی به سمتم

تو بارون خیره میمونی به سمتم

میبارن قطره ها روی من و تو

میپیچه تو هوا بوی من و تو

داری از فکر من پر میشی نم نم

فقط یادت نیاد ما دوریم از هم

نگو این آسمون که صاف صافه

بذار قلبت واست رویا ببافه

که رویا شعره میشه خوند و حظ کرد

همین رویا چقدر مارو عوض کرد

هنوز اون هدیه رو دارم که گفتی

بسوزونش به یادت من نیوفتی

هنوز اون شاخه گل ها تو اتاقن

منم یادت میوفتم اتفاقا

یهو برق تو چشمات جون میگیره

سکوتت میشکنه بارون میگیره

نفس داره خیالت راه میره

تا جون دارم نمیذارم بمیره

من دلم از دست دنیا خونه دیگه

میرم از من سایه ای میمونه دیگه
سینه ای که اسمتو فریاد میزد

بعد تو سینه ی قبرستونه دیگه
گر گرفتم مثل یه باغ هراسون

قد کشیدم مثل یه فواره خون
این مسیرو برنمیگردم دوباره دست بجنبون

مرگ خستم دست بجنبون
پلک میبندم میون گریه های بی ارادم

دستتو دورم نگه دار من یه شمع رو به بادم
من مثل زیبایی تو از سر دنیا زیادم هم

خودم مردم عزیزم هم عزیز از دست دادم
چشم وا کردم که دنیارو ببینم

سنگ قبرا رو به اسمم کرده بودن
چی بگم تا باورت شه بیگناهم

چی بگم وقتی طلسمم کرده بودن
درد داره اینکه پاسوز یه شهری اینکه دلسوزی نداری درد داره
درد داره اینکه وایسی تا خود مرگ از تنت رخت عزا رو دربیاره

اشکات مثل گل توی باد پرپر زدن پرپر شدن
طفلی چشای خوشگلت با گریه خوشگل تر شدن
با ماهیای قرمزت هم دم شدی دریا شدی
وقتی که مردن ماهیات غمگین شدی تنها شدی
من ماهیای قلبتو کشتم که دیوونت کنم
زنجیر ساختم از خودم تا بندی خونت کنم
غمگین شدی ابری شدی ابری شدی تنها شدی
هی پشت ابرای خودت پنهون شدی پیدا شدی
بارون شدی بند اومدی غمگین شدی لاغر شدی
انقدر سوزوندم تورو تا این که خاکستر شدی
طفلی تو که من صاحب تاریکی زندانتم
تاریک تر من چون که من چند ساله زندانبانتم
چند وقته فکر رفتنی اما تعلل میکنی
چند ساله میرنجونمت اما تحمل میکنی
بارون شدی بند اومدی غمگین شدی لاغر شدی
انقد سوزوندم تورو تا این که خاکستر شدی
اصرار من بیهوده بود خاکسترت با باد رفت
من سوختم تا سوختم خاکسترم از یاد رفت

تو هم از روی من رد شو ولی این سایه سنگینه

که عشقت سیله سیلم که جلو پاشو نمیبینهعقوبت داره له کردن ولی تو ساده رد میشی

خبر داری زمین گرده لگد کردی لگد میشی

چه خیری دیده از ابرا درخت ریشه داری که

پی خورشید تو شهری که روزاش سرد و تاریکه

ورق های منو از من یکی دزدیده تو بازی

یه دل تو دست تو مونده که اونم داری میبازی

دعای قلب مجروحم اگه پشت سرم باشه

یه کاری میکنم عشقت قمار آخرم باشه

تو ثابت کردی که بختم هنوزم رنگ چشماته

تحمل کن کمی شاید از اون بالاترم باشه

مسیر مستقیم دره هم داره نمیبینی

ببین بارون سنگم داره میباره نمیبینی

ته این راهو میبینم مثل یه کولی داغون

یه چشمم اشکه اون چشمم یه آلاخون و والاخون

دعای قلب مجروحم اگه پشت سرم باشه

یه کاری میکنم عشقت قمار آخرم باشه

تو ثابت کردی که بختم هنوزم رنگ چشماته

تحمل کن کمی شاید از اون بالاترم باشه

آخرین پرنده ام گرم بال و پر زدن

آسمونم رفته کوچ کرده از من

مثل یه ابر سیاه گریه خوبه واسم

من به صبح نمی‌رسم خودمو می‌شناسم

تو سرت چی می‌گذره چه خیالی داری

من که حالم پیداست تو چه حالی داری

ساعت دیواری ساعت دیواری من عزیزم رفته تو چرا بیداری

ساعت دیواری ساعت دیواری من عزیزم رفته تو چرا بیداری

من نمی‌خواستم بره این کلافم کرده

زندگیمو میدم که فقط برگرده

هر دومون حیف شدی پی این وقت خراب

یه رکاب بی نگین یه نگین بی رکاب

ساعت دیواری ساعت دیواری من عزیزم رفته تو چرا بیداری

ساعت دیواری ساعت دیواری من عزیزم رفته تو چرا بیداری

یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرمتو شدی مادر و من با همه پیری پسرم

تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوز

من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

پدرت گوهر خود تا به زر و سیم فروخت

پدر عشق بسوزد که درآمد پدرم

عشق و آزادگی و حسن و جوانی و هنر

عجبا هیچ نیرزید که بی سیم و زرم

سیزده را همه عالم به در امروز از شهر

من خود آن سیزدهم کز همه عالم بدرم

تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم

گاهی از کوچه معشوقه خود میگذرم

تو از آن دگری رو مرا یاد تو بس

خود تو دانی که من از کان جهانی دگرم

از شکار دگران چشم و دلی دارم سیر

شیرم و جوی شغالان نبود آبخورم

سیزده را همه عالم به در امروز از شهر

من خود آن سیزدهم کز همه عالم بدرم

تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم

گاهی از کوچه معشوقه خود میگذرم