که این شهر حسود اونو ندیدش

حیف پرنده ی آرزوهامون

که از بوم دوتامون پر کشیدش

بال قشنگ و خوشگل من

رفتی و پرپر شد دل من

انقده دور شدیم از هم که دیگه

خاطره ها دور من دیوار کشیدن

“آخر یه روزی

عشقم رو قلب تو نشونشو می گیره

آخر می فهمی

اونی که عاشق بوده عاشقم می میره

توو هر مسیر از

این شهر لعنتی قدم زدم به یادت

آخر یه روزی

می دونم بر می گرده به من اعتمادت”

خلوتمونو

دادیم به بادِ

حرفای مردم

حیف از من و تو

که آتیش زدیم

به این انبار گندم

این همه ساله

قطب شماله

حال و هوامون

زمین می چرخه و باز

نمی رسه یه آفتاب

به قلب هر دوتامون

“آخر یه روزی

عشقم رو قلب تو نشونشو می گیره

آخر می فهمی

اونی که عاشق بوده عاشقم می میره

توو هر مسیر از

این شهر لعنتی قدم زدم به یادت

آخر یه روزی

می دونم بر می گرده به من اعتمادت”

نمیشه با تو بیام

زخم من خیلی عمیقه

نمیشه با تو بیام

آخر قصه چی میشه، خودمم نمیدونم

واسه اینکه با تو باشم، میخوام و نمی تونم

خیلی حرفا رو نمیشه با ترانه ها بگی

عمریه چشمامو بستم رو تموم زندگی

وقتی ترسی تو دلم نیست واسه چی سکوت کنم

من به قله نرسیدم که بخوام سقوط کنم

(روبروم وایساده دنیا

پلای شکسته پشتم

یه روزی توی گذشتم همه احساسمو کشتم

میخوام حرفامو بدونی، میکشه منو نگفتن

تو که رفتی همه دنیا دارن از چشام می افتن

سخته این بازیو باختن) (2)

من خستم از این قصه گفتن ها

وقتی به دنیا اومدم باید اسم منو میذاشتن تنها

من عاشق هرکی بشم میره کی دیده اونکه رفته برگرده

اون یک منم جای تعجب نیست جمعیت دنیا اگه فرده

عشق یه خداحافظ سادست

یه غروب پیادس یه دروغ قشنگ

عشق یه سکوت عمیقه

که با دوری رفیقه نه با این دل تنگ

تنها که میمونم با پرسه های هرشبم

هی با خودم میگم ای کاش برگردم عقب

اما دیگه دیره من عاشق هرکی بشم میره

تنها که میمونم درگیر میشم با خودم

اما نمیدونم چی شد من اینجوری شدم

این عشق دلگیره من عاشق هرکی بشم میره

آره من عاشق هرکی بشم میره

عشق یه خداحافظ سادست

یه غروب پیادس یه دروغ قشنگ

عشق یه سکوت عمیقه

که با دوری رفیقه نه با این دل تنگ