میگن یکی تو زندگیته
چی بگم تونسته دیگه
میگن بعد من اون مثل اینکه

رو اون شونه‌ای که من سرم بود تکیه میده
میگن یکی تو قلبت هست که
انگار همون جایی که من بودم نشسته
میگن اسمم یه بار اومد یه لحظه

دستاشو محکم‌تر گرفتی توی دستت
بارون یه بار آروم ببار
زخمی که شد بام موندگار
فقط توی خواب اون کنارمه

یه خوابو تنهامون بذار
با اینکه مُرد یادم برات

میخوام بدونی خوشحالم برات
از اینکه با هرکسی دیگه شد

هرچی نشد با من برات
شاید میتونستم نمونم پات
میدونستم اگه هرچی شه اون هست بات
من بودنم هرچی نداشت واست

لااقل هرچی که میخواستی بهت نبودم داد
حالا منطقی شد

از وقتی که دیدم بعد من با هرکسی شد
سوالم و جوابشم باهم یکی شد

یعنی فقط با من نمی‌شد
بارون یه بار آروم ببار
زخمی که شد بام موندگار
فقط توی خواب اون کنارمه

یه خوابو تنهامون بذار
با اینکه مُرد یادم برات

میخوام بدونی خوشحالم برات
از اینکه با هرکس دیگه شد

هرچی نشد با من برات

من پامو پس نمی‌کشم از تو با اینکه قلبم قرق آتیشه

اینجا همون جاییه که کلاً فرقی نداره آخرش چی میشه

تصمیم من در مورد فردا

هرجا ازم دوری عوض میشه

باید نبایدهای این دنیا با عشق بدجوری عوض میشه

تو بغض کردی از سوال من چیزی نگفتی چون خدایی تو

من یک سوال ساده پرسیدم پنجاه سالم شه کجایی تو

جز اشکی که چشماتو پر میکرد چیزی نگفتی وصف حالت شه

حتی نتونستی بگی عشقم حالا بذار پنجاه سالت شه

نزدیک نزدیکی به من اما این سال ها سالای دوری بود

عمری رو جون کندم کنارت که مرز من و تو سال نوری بود

اینا که پرسیدم ازت ای کاش یک روز از عشقت سوالت شه

چیزی نگه راحت ازت رد شه سی سالته هشتاد سالت شه

چند وقته باهم زیر یک سقفیم هر ساعتش چند ساله من تنهام

یک روز قبل از رفتنم میری صد سال بعد از رفتنت اینجام

اینارو گفتم چون قسم خوردی با من تمام عمر میمونی

اینارو میپرسم ازم رد شی چون من که میدونم نمیمونی

چشماتو ببند به من یه چند دقیقه گوش کن

واسه چند دقیقه دنیا رو فراموش کن

منو گوش کن من یه شعرم من پرم از یه حرف تازه

هر یه بیتم یه ترانست هر یه خط من یه رازه

من یه راهم که هنوزم که هنوزه تو نرفتیش

من یه شهرم که هنوزم که هنوزه تو نگشتیش

من یک کشف تازه میشم اگه تو منو ببینی

من پر از آواز میشم اگه پای من بشینی

من یه سازم که به رقصه تو صدای من صداشه

من یه عشقم که بهش متونه قلبت مبتلا شه

چیزی نپرس از من چشمامو معنی کن

چشمای من روح منو به تو نشون میده

من من دورم از جسمم منو نشناس از جسمم

دنیامو پیدا کن که دنیاتو تکون میده

من یه عطرم منو بو کن من یه شمعم آرزو کن

من یه آیینه ام خودتو بیا با من روبرو کن

من یه حسم منو احساس کن نترس

منو ابراز کن نترس آغوش من امنه فقط

آغوشتو باز کن نترس

من پل پروازم برات نقطه آوازم برات

با من بیا من قصر رویاتو میسازم

چیزی نپرس از من چشمامو معنی کن

چشمای من روح منو به تو نشون میده

من من دورم از جسمم منو نشناس از جسمم

دنیامو پیدا کن که دنیاتو تکون میده

دل کارش اینه که بگرده به دور تو هر بار
چشمام غیر از تو کسی رو که نمیبینه انگار
تو دنیا جز من به کسی نمیاد با تو باشه
بیشتر از اینم دیوونت میشم حالا کجاشه
خوشحالم از اینکه خدا تورو داده به من
غیر از منو قلبم دیگه قید همه رو بزن
من همونم که برات میمیرم
با تو جون میگیرم دستاتو که میگیرم
رو به راهه حالم وقتی باهات راه میرم
به تو دل میدم آره برات میمیرم
زیر و رو کردم همه دنیارو تا پیدات شد
توی قلبم جات شد دنیای من چشمات شد
دل واموندم دیوونه ی کارات شد
بهت دل بستم از وقتی که پیدات شد
من عاشقتم تا تهش همینم عشقم
من آرزوم بود به دلت بشینم عشقم
من توی حرفات میشنوم صدای عشقو
من توی چشمات میبینم خود بهشتو
من همونم که برات میمیرم
با تو جون میگیرم دستاتو که میگیرم
رو به راهه حالم وقتی باهات راه میرم
به تو دل میدم آره برات میمیرم
زیر و رو کردم همه دنیارو تا پیدات شد
توی قلبم جات شد دنیای من چشمات شد
دل واموندم دیوونه ی کارات شد
بهت دل بستم از وقتی که پیدات شد

زمستونشو از بهار بیشتر دوست داره باغبونی
که دیده از گلاش نامهربونی
یه جوری غصه خورده که صدای گریه هاش مشهور شهره
ولی با گل ها قهره
یه باغبون خسته از چهار فصل زمونه میخواد باغو بسازه اما میترسه نتونه
میدونه خیلی وقته افتاده آتیش به جون گلای باغ این دوره زمونه
امون از اون باغی که آسمونش دلش گرفته مثل باغبونش
امون از اون گلی که خار و تیغش زده به زخم بهترین رفیقش
چه ساده دل برید از عشق و باغش باغبونی
که دید از غنچه هاش نامهربونی
چه شب ها بین دستاش این گلای سردو ها کرد
ولی کی بهش وفا کرد

یه باغبون خسته از چهار فصل زمونه میخواد باغو بسازه اما میترسه نتونه
میدونه خیلی وقته افتاده آتیش به جون گلای باغ این دوره زمونه
امون از اون باغی که آسمونش دلش گرفته مثل باغبونش
امون از اون گلی که خار و تیغش زده به زخم بهترین رفیقش

امون از اون باغی که آسمونش دلش گرفته مثل باغبونش
امون از اون گلی که خار و تیغش زده به زخم بهترین رفیقش

رفتی که آخه چی بشه

بغضم همیشگی بشه
بدون تو حالم بده

دوباره به سرم زده
شهرو بگردم واسه تو

عوض کنم احساستو
لعنتی آروم تر چته

فکر کردی واسم راحته
زخمت هنوزم مونده جاش

باشه برو اما یواش
فاصلمون زیادی شد

قولایی که دادی چی شد
کی جز تو بعد از این بفهمه حالمو نمیره عطر تن
فکر و خیالمو این خونه
تو گفتی بهتره نبودنت

واسم با باور خودت
نکن مقایسه ام دیوونه
رفیق من خاطره هاته

توی گوشم هنوز صداته

من یکی نبودنت حالیم نیست
از خنده هات نمونده ردی

بی صدا تو آینه قدی

گم میشم وقتی چشات میشن خیس

عشق اودو دویمایاسن بیر نفر دن
گوزونو آچار آچماز سحردن داریخاسان
عشق اودو دویمایاسن بیر قوجاغدان
فرقی یوخدور یاخینان اوزاخدان داریخاسان
ایلش قلبیمین یاپ قوشسینده گوزلریمین سایسینده
خوشبختلی منه باغیشلا
ایلش قلبیمین قیز اورتاسینداز گوزلریمین دریاسیندا
خوشبختلی منه باغیشلا
گورورم او گونلری سنونله سوگیلیم
هورورم او تللری الیمله سوگیلیم
گورورم او گونلری گوزومله سوگیلیم
هامینی اونوتمیسان اوزمله سوگیلیم

وقتی که بیداری سخته

توی دنیای شلخته

تبر گرسنه چوبه مهربون‌ترین درخته

وقتی این صدای مغرور

توی واژه‌های مجبور

بغض پنهون ترانه است

پشت یه درخت انگور

لااقل بزار بخوابم

وقتی که صدای جنگل از تو کوچه های خلوت

وقتی می‌خورم به بن‌بست

تو دلم تنور و کور است

جز تو رویای تو رفتن

مگه راه دیگه‌ای هست

لااقل بذار بخوابم

وقتی عمرمون قراره توی بیداری تلف شه

بهترین راهه که آدم مثل اصحاب کفشه

بخند روی فواره.

بغلم کن شاید از تو عطر نارنگی بگیرم

بغلم کن شاید این بار بوی زندگی بگیرم

من طرفدار سکوتم من فراری از سقوطم

اما یه عمر مریضه قصه‌های تو گلوتم

وقتی حتی این ترانه با یه حال عاشقانه

نفسش گرفته یعنی خود خاورمیانه

لااقل بذار خواهرم خوبه واسه من به سرد دویده حتی.

خوبه اگه آخرم سقوطه مدل فواره خوبه

با تو بودن با تو بودن آره خوبه آره خوبه لااقل بذار می‌خوام

وقتی عمرمون قراره توی بیداری شه

بهترین راهه که آدم مثل اصحاب کفشه.

ارغوانی ارغوانی کرد بخندم ارغوانی تر بخوابم

بغلم کن شاید از تو عطر نارنگی بگیرم

بغلم کن شاید این بار بوی زندگی بگیرم