ساکت همیشه بسته بود یه عمره آمادم بری

فهمیده بودی عاشقم از من خیالت تخت بود

پای تو موندم تا تهش پای تو موندن سخت بود

من چشم بستم رو دلم اصلا برام راحت نبود

حسی که من داشتم به تو یک لحظشم عادت نبود

تو بدون و نبودنت حالم یه روزم خوش نبود

حتی گلوله عشق من اینجوری آدمکش نبود

من چشم بستم رو دلم اصلا برام راحت نبود

حسی که من داشتم به تو یک لحظشم عادت نبود

تو بدون و نبودنت حالم یه روزم خوش نبود

حتی گلوله عشق من اینجوری آدمکش نبود

راهو نشون دادم بری تا کم شه از این اضطراب

من بلدم کنار بیام خودم با این حال خراب

فکر خودت باش از الان از حال من چیزی نپرس

تنهایی خوبم میکنه نه غصه میخورم نه قرص

من چشم بستم رو دلم اصلا برام راحت نبود

حسی که من داشتم به تو یک لحظشم عادت نبود

تو بدون و نبودنت حالم یه روزم خوش نبود

حتی گلوله عشق من اینجوری آدمکش نبود

من چشم بستم رو دلم اصلا برام راحت نبود

من چشم بستم رو دلم اصلا برام راحت نبود

حسی که من داشتم به تو یک لحظشم عادت نبود

تو بدون و نبودنت حالم یه روزم خوش نبود

حتی گلوله عشق من اینجوری آدمکش نبود

من چشم بستم رو دلم اصلا برام راحت نبود

وایسی با دوربین چشام هی از تو عکاسی کنم

انگاری به هوای تو بازم داره بارون میاد

آخ این همه زیبایی رو کی میتونه دلش نخواد

میدونی از همه سری به روت نمیاری ولی

شیرینه دلشوره برات مثل یه کندو عسلی

چقدر خوشم کنار تو این شد یه زندگی خوب

با دل دریایی تو میریم سفر سمت جنوب

وقتی که میخندی دلم به شور و حال میوفته

رو صورت خوشگل تو وقتی که چال میوفته

وقتی که میخندی دلم میره برات تا جایی

که فکرشم پیش خودت نمیکنی خدایی

وقتی که میخندی دلم به شور و حال میوفته

به دلم یه حس و حال بی مثال میوفته

خورشید خنده هات بذار آفتابی شه روی لبت

کی مثل من از ته دل دوست دارم گفته بهت

خوشبوئه عطر نفسات یه باغ رز داری باهات

هر کاری باشه میکنم خنده بیاد روی لبات

هرچی که گفتی و تکرار میکنی

من دورِ موندنت دیوار میکِشم

اما به رفتنت اصرار میکنی

غربت برای من، این شهرِ مُرده نیست

غربت ندیدنِ چشماته بعد از این

قبل از گذشتن از این عشقِ بی ثمر

یک لحظه ام شده، پیشِ خودم بشین

*امشب دلِ تنگم پریشونه

این حالم و جز تو کی میدونه

امشب غمِ یادت، تو این خونه س

دنیا اگه اینه که وارونَه س

زخمت که آخرین راهِ نجاتمه

با من رفیقه تا تنهاترم کنه

از رفتنت به من، چیزی نگو، برو

دردِ تو بامنه تا بهترم کنه

یه روزی هر چی میخوای بهت میده

یه روزم تمامشو میگیره

گریه هامو جمع کنم کجا برم؟

خنده هات هر گوشه ی اتاق هست

سنگر دلتنگیای من شبه

توی این خونه چقدر چراغ هست

وقتی بارون میزنه یه نم ریز

وقتی که دونفره میشه هوا

وقتی ابرا مهمونی میگیرن

بگو من با کی باید برم کجا؟

وقتی بارون میزنه یه نم ریز

وقتی که دونفره میشه هوا

وقتی ابرا مهمونی میگیرن

بگو من با کی باید برم کجا؟

خاطره با گریه خوابم میکنه

غم داره خونه خرابم میکنه

یه سوال ساده ام که بعد تو

زندگی داره جوابم میکنه

خاطره با گریه خوابم میکنه

غم داره خونه خرابم میکنه

یه سوال ساده ام که بعد تو

زندگی داره جوابم میکنه

وقتی بارون میزنه یه نم ریز

وقتی که دونفره میشه هوا

وقتی ابرا مهمونی میگیرن

بگو من با کی باید برم کجا؟

میون خاطره های له شده

واسه چی از غم و از غصه بگم

وقتی که حتی گلایه بیخوده

میون این آدمکها مگه هست

یه نفر که مرهم زخم منه

فقط انگار توی لحظه ها ی من

یکی بی حوصله پرسه میزنه

تو برام تداعی‌خاطره ای من میخوام

گذشته رو‌پاک کنم

من میخوام تمام اون روزارو

بسوزونم،بکشم،خاک کنم

اون همه خاطره ی بد دارم

واسه چی قصه رو تکرار کنم

واسه چی گذشته تاریکو

بیخودی رو سرم آوار کنم ؟

اون همه خاطره ی بد دارم

واسه چی قصه رو تکرار کنم

واسه چی گذشته تاریکو

بیخودی رو سرم آوار کنم ؟

با روزگاره منِ بدون تو

دیگه وقتش شده رو به رو بشم

باید این قصه یه جا تموم بشه

که یه جور دیگه ای شروع بشم

واسه منی که ، از تو زخمی ام

رفتنت باید یه راه چاره شه

اونور این همه بغض و دغدغه

واسه من تولد دوباره شه

تو برام تداعی‌خاطره ای من میخوام

گذشته رو‌پاک کنم

من میخوام تمام اون روزارو

بسوزونم،بکشم،خاک کنم

اون همه خاطره ی بد دارم

واسه چی قصه رو تکرار کنم

واسه چی گذشته تاریکو

بیخودی رو سرم آوار کنم ؟

بذار تا دنیاتو پر از حرفای احساسی کنم

وایسی با دوربین چشام هی از تو عکاسی کنم

انگاری به هوای تو بازم داره بارون میاد

آخ این همه زیبایی رو کی میتونه دلش نخواد

میدونی از همه سری به روت نمیاری ولی

شیرینه دلشوره برات مثل یه کندو عسلی

چقدر خوشم کنار تو این شد یه زندگی خوب

با دل دریایی تو میریم سفر سمت جنوب

وقتی که میخندی دلم به شور و حال میوفته

رو صورت خوشگل تو وقتی که چال میوفته

وقتی که میخندی دلم میره برات تا جایی

که فکرشم پیش خودت نمیکنی خدایی

وقتی که میخندی دلم به شور و حال میوفته

به دلم یه حس و حال بی مثال میوفته

خورشید خنده هات بذار آفتابی شه روی لبت

کی مثل من از ته دل دوست دارم گفته بهت

خوشبوئه عطر نفسات یه باغ رز داری باهات

هر کاری باشه میکنم خنده بیاد روی لبات

همه حرفا همه شعرا بی تو تصویری از دردن

چشات معیار زیبایی رو تو قلبم عوض کردن

کسی مثل من عاشق به احساس تو مومن نیست

میخوام افسانه شم با تو میدونم غیرممکن نیست

تورو از وقتی که دیدم چشامو رو همه بستم

همه عالم میدونن که به چشمای تو وابستم

دیگه قلبم با آهنگ نفس های تو مانوسه

تو که میخندی انگاری منو خوشبختی میبوسه

بد عادت کردی چشمامو ته این قصه پیدا نیست

تو انقدر خوبی که جز تو به چشمم هیچی زیبا نیست

واسه تو من کمم آره تو حقت بیشتر از ایناست

ولی زیبایی مهتاب توی نگاه شب پیداست

آره تو از چشام خوندی چقدر از دلهره خستم

اگه آرامشی دارم اونو مدیون تو هستم

اونو مدیون تو هستم …

دیگه قلبم با آهنگ نفس های تو مانوسه

تو که میخندی انگاری منو خوشبختی میبوسه

بد عادت کردی چشمامو ته این قصه پیدا نیست

تو انقدر خوبی که جز تو به چشمم هیچی زیبا نیست