صبر کن باید صدایت را به خاطر بسپرم

روزگار من برای دوریت آماده نیست

زندگی کردن بدون تو برایم ساده نیست

تا تو باران خواستی من گریه کردم از خوشی

ای دلیل زندگی! داری دلم را می کُشی

سخت دل بستی به این دیوانه؛ آسان می روی

من تماشا می کنم؛ همراه باران می روی

عطر گیسوی تو در این کوچه جاری مانده است

از تو دلتنگی برایم یادگاری مانده است

تو دل از من خواستی من جان برایت داده ام

من دلم را به تماشای تو عادت داده ام

همچو اشکی شکسته از چشم افتادم

خودم را بردم از یادم

خودم برا بردم از یادم

مرا عاشق کردی بی رویا جاماندم

تمام شب بی تو در کوچه میخواندم

چه گوید از غم تو خودکار بی جوهر

بگو که تو از من ندیدی عاشق تر

نگاهم مانده به در خودم را بردم به سفر

شکستن در طوفان تقدیر قایق بود

و کشتش دریایی که میگفت عاشق بود

چه خوش بود از این درد دل سنگ ساحل

دل ماه شکست از شکست منو دل

آه رفیقم عزیزم بشنو فریادم

همچو اشکی شکسته از چشم افتادم

خودم را بردم از یادم

خودم برا بردم از یادم