دوباره دل داده بود به دست عاشقونه هاش

خونه ي اون حالا تو يه گلدون سفالي بود

جاي يارش چه قدر تو اين غريبي خالي بود

يادش افتاد كه يه روز يه باغبون دوبوته داشت

يه بهار اون دو تا رو كنار هم تو باغچه كاشت

با نوازشاي خورشيد طلا قد كشيدن

قصشون شروع شد و همش به هم مي خنديدن

شبنماي اشكشون از سر شوق و ساده بود

عكس ديوونگيشون تو قلب هم افتاده بود

روزاي غنچگيشون چه قدر قشنگ و خوش گذشت

حيف لحظه هايي كه چكيد و مرد و برنگشت

گلاي قصه ي ما ، اهالي شهر ، بهار

نبودن آشنا با بازي تلخ روزگار

فك نمي كردن هميشه مال همن تا دم مرگ

بميرن ، با هم مي ميرن از غم باد و تگرگ

يه روز اما يه غريبه اومد و آروم وترد

همیشه با تو خواهد بود

غم یک روح سرگردان

همیشه با تو خواهد بود

اتاق پاک قلبت مال من

شاید نبود اما پس از من

یاد یک مهمان همیشه

با تو خواهد بود

گل سرخ عزیز من

به هر گلخانه ای باشی

بدان رویای یک گلدان

همیشه با تو خواهد بود

تو دستم را نوازش کرده بودی

بعد از این حتما

تب یک عشق بی پایان

همیشه با تو خواهد بود

گل سرخ عزیر من

به هر گلخانه ای باشی

بدان رویای یک گلدان

همیشه با تو خواهد بود

تو دستم را نوازش کرده بودی

بعد از این حتما

تب یک عشق بی پایان

همیشه با تو خواهد بود

تو در آغوش من خورشید بودی

ای شب دریا

نگاه مرد کوهستان

همیشه با تو خواهد بود

به دستت میسپارم

چشمهای اشکبارم را

گل زیبای من باران

همیشه با تو خواهد بود

گل سرخ عزیز من

به هر گلخانه ای باشی

بدان رویای یک گلدان

همیشه با تو خواهد بود

تو دستم را نوازش کرده بودی

بعد از این حتما

تب یک عشق بی پایان

همیشه با تو خواهد بود

گل سرخ عزیر من

به هر گلخانه ای باشی

بدان رویای یک گلدان

همیشه با تو خواهد بود

تو دستم را نوازش کرده بودی

بعد از این حتما

تب یک عشق بی پایان

همیشه با تو خواهد بود