هوای رفتن تودلت می جوشه

چشمه نمی شه تن بده به موندن

وقتی بدونه دریا پیش روشه

وقتی که قد کشیدی و شکُفتی

دنیا توچشمای توزیبا میشه

شب تو نگاهِ عاشقونۀ تو

پنجرۀ خورشیدِ فردا میشه

اسیر موجِ اون مسافری که

با جَزرو مَدِّ جاده آشنا نیست

قدم بذار توکوچه باغِ فردا

بدون که شب ،آخرماجرا نیست

تو امتحان زندگی همیشه

هرکی نبازه خودش وبرنده است

اسیرپنجۀ زمین نمی شه

پرنده هر جا که باشه پرنده است