این هوا هرچی نداره
خاطره هامونو به یادم که میاره
میگن حالت خوبه یا نه
راستش اصلا هیچ جوره تعریفی نداره
تو که اینو میدونستی
چجوری رفتی چجوری آخه تونستی
توی آتیش نگاهت
سوختمو ول کردیمو جفت دستامو بستی
یادت رفت شبای تو خیابون
دوتایی زیر بارون همه خاطره هامون
یادت رفت چه روزایی رو دیدیم
چه نقشه ها کشیدیم بگو دلت کجا موند
بگو یادت هست شبای تو خیابون
دوتایی زیر بارون همه خاطره هامون
بگو یادت هست چه روزایی رو دیدیم
چه نقشه ها کشیدیم بگو دلت کجا موند
بخشیدم با اینکه خیلی ازت بد دیدم
با خاطره ها هم ساختیم
اگه خب زیادی هم من میرم
میدونی تو همیشه تو دلم میمونی
منم با شبای تاریکم و تو که دل نداری و آرومی
یادت رفت شبای تو خیابون
همه خاطره هامون
یادت رفت چه روزایی رو دیدیم
چه نقشه ها کشیدیم بگو دلت کجا موند
بگو یادت هست شبای تو خیابون
دوتایی زیر بارون همه خاطره هامون
بگو یادت هست چه روزایی رو دیدیم
چه نقشه ها کشیدیم بگو دلت کجا موند

ای ساقی ای ساقی پیاله پر کن
دریای روحم را ز ناله پر کن
از رنگ و ریا بیچاره شدم ساقی کجایی
در شهر جنون آواره شدم ساقی کجایی
ای ساقی ای ساقی پیاله پر کن
دریای روحم را ز ناله پر کن
ای ساقی من عمر دوباره ای ندارم
با جامی مستم کن که چاره ای ندارم
ای ساقی من عمر دوباره ای ندارم
با جامی مستم کن که چاره ای ندارم
از رنگ و ریا بیچاره شدم ساقی کجایی
آخ در شهر جنون آواره شدم ساقی کجایی
از رنگ و ریا بیچاره شدم ساقی کجایی
آخ در شهر جنون آواره شدم ساقی
کجایی

من این پایین نشستم سرد و بی روح تو داری میرسی به قله ی کوه

داری هر لحظه از من دور میشی ازم دل میکنی مجبور میشی

تا مه راهو نپوشونده نگام کن اگه رو قله سردت شد صدام کن

یه رنگ مرده از رنگین کمونم من این پایین نمیتونم بمونم

خودم گفتم که تلخه روزگارت منو بیرون بریز از کوله بارت

دلم میمرد و راه بغضو سد کرد به خاطر خودت دستاتو رد کرد

برو بالاتر از اینی که هستی تو بغض هر دوتامونو شکستی

با چشم تر اگه تو مه بشینی کسی شاید شبیه من ببینی

منم اون که تورو داده به مهتاب کسی که روتو میپوشونه تو خواب

کسی که واسه دنیای تو کم نیست میخوام یادم بره دست خودم نیست

خیابونای خالی منتظرم تو کجایی

منو دورم کن از این شهر که ازش خاطره داریم

خیابونای خالی منتظرم تو کجایی

منو دورم کن از این شهر که ازش خاطره داریم

 

وقتی من رسیدم قطار رفته بود تو مه و دود جا موندم

هر چی تو دلم بود نشد که بگم من پشت غم جا موندم

هرجایی که میرم یادت با منه بارون میزنه اینجایی

میترسم اسمم یه روز از یادت بره با فاصله تنهایی

رفتی از ذهن این خیابون تو گریه های بارون من میمردم

چیزی نگفتم از این سکوت به اون که خونه نبود دل سپردم

تو نمیدونی که دلتنگی چیه سهم کیه این دوری

چشماتو رو خاطره میبندی و میخندی و مجبوری

وقتی میسوزم من تو آتیش و تب حالمو شب میفهمه

هنوزم میترسم از صدای قطار این روزگار بی رحمه

قلب خود را با کَس دیگر نکن تقسیم

ما بهای عشق را دادیم و بی نقصیم

پیله کن پروانه ام، با تو من دیوانه ام

به دلم تکیه بزن از چه تو میترسی؟

تو چه زیبا خنده را، به لبم می‌آوری

ماه مَحو تو شده، چون که تو زیبا تری

دلِ من دست بگیر، هرچه را هست بگیر

بی تعارف خسته ام، با تو خوب است زندگی

قشنگترین خطای من، تو هم چنین کنی اگر

یه لحظه باشی جای من، “خودت” ببینی.

تورا به خاطراتمان، تا آخرین نفس بمان،

بمان که ما تهه عشقو ببینیم

همه جان منی، دنیا دگر خواهم چه؟

تو خود بارانی و من خیسِ بارانم که…

تمامِ قلب من تو، همه دنیای من تو

تمنای دلم تو…

تو چه زیبا خنده را، به لبم می‌آوری

ماه مَحو تو شده، چون که تو زیبا تری

دلِ من دست بگیر، هرچه را هست بگیر

بی تعارف خسته ام، با تو خوب است زندگی

قشنگترین خطای من، تو هم چنین کنی اگر

یه لحظه باشی جای من، “خودت” ببینی.

تورا به خاطراتمان، تا آخرین نفس بمان،

بمان که ما تهه عشقو ببینیم

…

من همه دنیا رو بگردم مثل تو پیدا نمیشه نه نمیشه

نه هیشکی توی دنیا عشقم مثل تو زیبا نمیشه نه نمیشه

یکی اینجاست که …