من یکی پای تو میمونم

اما دلم اینه دلم میگه با بهم کی بمونم

دیوونه میشم تو نباشی پیشم

من یکی بیخیال تو نمیشم

با چه زبونی بت بگم بمونی

هرکی ندونه تو که خوب میدونی

هرکی ندونه تو که خوب میدونی

عاشقت شدم و نگو که خبر نداری

یه روز از همین روزا بالاخره کم میاری

عاشقت شدم و سایه به سایت هستم

میدونی که دوست دارم و همه جوره پایت هستم

نری بگی قصه عشقمونو به حسودا

نری بگی بعدش بیای بگی نگفته بودا

دورمون پر از خبر چین و پر از کلاغه

بزار بین خودمون بمونه این علاقه

عاشقت شدم و نگو که خبر نداری

یه روز از همین روزا بالاخره کم میاری

عاشقت شدم و سایه به سایت هستم

میدونی که دوست دارم و همه جوره پایت هستم

وطن خزان دل نشین عاشقان وطن وطن وطن …

وطن شکوه مادرانه منی

وطن تو اشک بی بهانه ی منی وطن وطن وطن …

غروز آریایی منی خودم شکسته ام تو نشکنی

چکیده بغض تاز چشمای من خودم فدای تو غمت برای من

تویی هزار و یک دلیل بودنم به خاکت عاشقانه بوسه میزنم

وطن تنت هزار زخم بی زبان

وطن خزان دل نشین عاشقان وطن وطن وطن …

وطن شکوه مادرانه منی

وطن تو اشک بی بهانه ی منی وطن وطن وطن …

ایران تو تا ابد بمان هرگز نمیری از میان

هستم اگر تو باشی ایران دیار عاشقان

نامت همیشه بر زبان جانم فدای نامت

ﻣﺮا رازﻳﺴﺖ اﻧﺪر دل ﺑﻪ ﺧﻮن دل ﭘﺮورده

وﻟﻴﻜﻦ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻢ راز ﭼﻮن ﻣﺤﺮم ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ

وﻟﻴﻜﻦ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻢ راز ﭼﻮن ﻣﺤﺮم ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ

ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﺎ درد ﭼﻮن درﻣﺎن ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﻢ

ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﺎ زﺧﻢ ﭼﻮن ﻣﺮﻫﻢ ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ

تلاوت میکنم با درد چون درمان نمیابم

تلاوت میکنم با درد چون درمان نمیابم

تحمل می کنم با زخم تحمل میکنم

با زخم چون مرهم نمیبینم

ﻣﺮا رازﻳﺴﺖ اﻧﺪر دل ﺑﻪ ﺧﻮن دل ﭘﺮورده

ﻣﺮا رازﻳﺴﺖ اﻧﺪر دل ﺑﻪ ﺧﻮن دل ﭘﺮورده

وﻟﻴﻜﻦ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻢ راز ﭼﻮن ﻣﺤﺮم ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ

وﻟﻴﻜﻦ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻢ راز ﭼﻮن ﻣﺤﺮم ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ

نفس افتاده ی در حسرت دیدار تو جانی نخواهد داشت

و شعله های آتش همچو قلبم آه سوزانی نخواهد داشت

تمام عمر من در خلوت و تنهایی شبهای تارم رفت

غم عشقت به بیرحمی زمینم زد که نام و اعتبارم رفت

به پاییزی ترین باران قسم که فصل گلریز بهارم رفت

من عاشقانه ترین

شعر زمان توام

که بی نشانه ترین

جای جهان توام

من سایه بان توام

هم آشیان توام

آواره گرد غمت

بی خانمان توام

تماشا کن منم تصویری از تنهایی یک آدم عاشق

نشانی از شکستن در غروب بیقرار آخرین هق هق

چه برفی روی موهایم نشسته در همه آیینه های دق

منم هم ماجرای بغض پنهان همه گل های پژمرده

کسی که عمر خود را پای دلتنگی لبخند تو غم خورده

چه پایان غم انگیزی برای قلب تنهایم رقم خورده

من عاشقانه ترین

شعر زمان توام

که بی نشانه ترین

جای جهان توام

من سایه بان توام

هم آشیان توام

آواره گرد غمت

بی خانمان توام

به تنهایی گذشتم

(دنیا نمی فهمه)

من از دلبستگی های

چه دنیایی گذشتم

من بغض کردم بعد تو دلبستگی هامو

ولی چیزی نگفم

من دفن کردم بعد لبخند تو‌ رویامو

ولی چیزی نگفتم

این بی تفاوتی

این اشک و آه من

کار دل توئه

یا اشتباه من

گم می شه دلخوشی

توی نگاه من

جایی نمی رسه

بعد از تو راه من

این بی تفاوتی

زخم رو قلبمه

هر جا برم تویی

هر چی بگم غمه

اصلا چرا هنوز

حرفاتو یادمه

حال تو رو هنوز

می پرسم از همه

سردرگمم تو هر خیابونی که ما یک شب

ازش با هم گذشتیم

بی مقصدم مثل اتوبانای غمگینی

که ما تا صبح گشتیم

از هر دری گفتم برات اما فقط دیوار

دور من کشیدی

چشمای من بودی ولی چمشاتو بستی روی

هر چیزی که دیدی

این بی تفاوتی

این اشک و آه من

کار دل توئه

یا اشتباه من

گم می شه دلخوشی

توی نگاه من

جایی نمی رسه

بعد از تو راه من

این بی تفاوتی

زخم رو قلبمه

هر جا برم تویی

هر چی بگم غمه

اصلا چرا هنوز

حرفاتو یادمه

حال تو رو هنوز

می پرسم از همه

غصه های کهنه برگشتن و جایت را گرفتن

در کجای جاده شب راه تو از من جدا شد

در کجای قصه از من دست هایت را گرفتن

گرچه شاید روز دیدار تو در تقویم من نیست

با نگاهت تا شب جان دادنم همراه من باش

من که برگی در پایان پاییزم غریبم

لااقل تا لحظه افتادنم همراه من باش

بی تو میدانم بی تو میدانم

که من میمانم و این جاده های بی رسیدن

بی تو میدانم بی تو میدانم

بی تو من میمانم و یک کهکشان تنهایی محض

بی تو میدانم بی تو میدانم

بی تو من میمانم و یک کهکشان تنهایی محض

مثل یک آهوی زخمی در شبی برفی اسیرم

از کجای شانه تاریکم سراغت را بگیرم

دست هایت را نگیر از من که در پایان راهم

یک نفس همراهی ام کن من که میخواهم بمیرم

بی تو میدانم بی تو میدانم

بی تو من میمانم و یک کهکشان تنهایی محض

بی تو میدانم بی تو میدانم

بی تو من میمانم و یک کهکشان تنهایی من

به جون مو روز و شو نالون

به کوه و دشت تهش زنم بر دشت

به جون تو تهش زنم بر دشت

به جون تو

آخ دل زارم اسیرته راه و رفتارم

در مسیرته آهوی دلم

زبون بسته در چنگ شیرته

اسیرته در چنگ شیرته اسیرته

خوش اون ساعت یار مهربون

که گردی عروس خونمون

بیارنت غرق گل زیبا

همه دست افشان و کل زنون

مه تابون گوهر نابی

گل نازک روسری آبی

به دشت خشک دل تشنم

خنک مث چشمه ی آبی

به دشت خشک دل تشنم

خنک مث چشمه ی آبی

روسری آبی به جونوم آتش تهش زدی آتش

به جون مو روز و شو نالون

به کوه و دشت تهش زنم بر دشت

به جون تو تهش زنم بر دشت

به جون تو

آخ دل زارم اسیرته راه و رفتارم

در مسیرته آهوی دلم

زبون بسته در چنگ شیرته

اسیرته در چنگ شیرته اسیرته

آخ دلت آبی یار مهتابی

کار دله رفته رو به بی تابی

روسری آبی رو سری آبی

در دلت دریاهام گوهر نابی

بی تو دل میگیره سر چشمه

روسری آبی دختر چشمه

روسری آبی به جونوم آتش تهش زدی آتش

به جون مو روز و شو نالون

به کوه و دشت تهش زنم بر دشت

به جون تو تهش زنم بر دشت

به جون تو

آخ دل زارم اسیرته راه و رفتارم

در مسیرته آهوی دلم

زبون بسته در چنگ شیرته

اسیرته در چنگ شیرته اسیرته

چی بین ماست که بین من و عشق قد یه آهم فاصله ای نیست

هر اتفاقی رخ بده بازم بین من و تو هیچ گره ای نیست

چشمای تو تعریفی نیست زیبایی بی حد و مرز زیبایی تو فرصت نمیده نگاه من جز تورو ببینه

هرجایی باشم هرجا که باشی عوض نمیشم حالم همینه

میدونم که دنیا خیلی بی رحمه رو قلب هر دیوونه ایش یه زخمه

ای کاش ترس جدایی با ما نبود حال مارو اونی که عاشقه میفهمه

من تنهاییامو از تو نمیشه پنهون کنم این روزای سختو حتی تو خوابام آسون کنم

زیبایی تو تنهاترم کرد تنهایی اما رهاترم کرد تا به غمم پابندم تو گریه هام میخندم

میدونم که دنیا خیلی بی رحمه رو قلب هر دیوونه ایش یه زخمه

ای کاش ترس جدایی با ما نبود حال مارو اونی که عاشقه میفهمه