ﻋﺬاب ﭘﺎی ﻣﻦ ﺷﻜﺴﺘﻨﺖ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺷﺪ ﻓﺪا ﻛﻨﻢ ﺗﻮ را

دﻟﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪه ﻛﻪ از ﺧﻮدم ﺟﺪا ﻛﻨﻢ ﺗﻮ را

ﺑﻪ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﻴﻢ ﻗﺴﻢ ﻧﺸﺪ ﺑﻤﺎﻧﻰ و ﺧﺪا ﻛﻨﻢ ﺗﻮ را

در ﻣﻦ ﻏﻤﻰ ﺷﺒﻴﻪ ﻳﮏ ﺧﺰان اﺳﺖ

ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﻜﺸﻢ از آن اﺳﺖ

ﭼﻴﺰی ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪه

ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻨﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﺟﺎن اﺳﺖ

ﺑﺮای ﺑﺮدن ﺗﻮ از ﻳﺎد ﺣﺘﻰ زﻣﺎن ﻫﻢ ﻧﺎﺗﻮان اﺳﺖ

دﻳﺪی از ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﺮﺳﻴﺪم ﻫﻤﺎن ﺷﺪ

ﺑﻬﺎی ﻋﺸﻘﻤﺎن ﮔﺮان ﺷﺪ

ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﻜﻮﺗﻢ ﺳﻘﻮط ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﻰ زﻣﺎن ﺷﺪ

ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻨﺎﻫﻢ از ﻧﺒﻮدت اﻳﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺑﻰ اﻣﺎن ﺷﺪ

ﺗﻮ ﻧﺎﺗﻤﺎم ﻣﻦ ﺷﺪی وﻟﻰ ﻏﻤﺖ اداﻣﻪ دار اﺳﺖ

ﻳﮏ ﻗﻠﺐ زﻧﺪاﻧﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺮﺳﺶ از ﻃﻨﺎب دار اﺳﺖ

ﻣﻴﺒﻮﺳﻢ اﻳﻦ زﺧﻤﻰ ﻛﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪه ﻫﻨﻮز از ﺧﺎﻃﺮاﺗﺖ

اﻳﻦ زﺧﻢ زﻳﺒﺎ را ﻧﻤﻴﺒﻨﺪم ﭼﻮن از ﺗﻮ ﻳﺎدﮔﺎر اﺳﺖ

در ﻣﻦ ﻏﻤﻰ ﺷﺒﻴﻪ ﻳﮏ ﺧﺰان اﺳﺖ

ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﻜﺸﻢ از آن اﺳﺖ

ﭼﻴﺰی ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻧﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻨﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﺟﺎن اﺳﺖ

ﺑﺮای ﺑﺮدن ﺗﻮ از ﻳﺎد ﺣﺘﻰ زﻣﺎن ﻫﻢ ﻧﺎﺗﻮان اﺳﺖ

دﻳﺪی از ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﺮﺳﻴﺪم ﻫﻤﺎن ﺷﺪ

ﺑﻬﺎی ﻋﺸﻘﻤﺎن ﮔﺮان ﺷﺪ

ﻫﻤﻴﺸﮕﻰ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﻜﻮﺗﻢ ﺳﻘﻮط ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﻰ زﻣﺎن ﺷﺪ

ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻨﺎﻫﻢ از ﻧﺒﻮدت اﻳﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺑﻰ اﻣﺎن ﺷﺪ

دﻟﻢ ﻧﻴﺎﻣﺪه رﻫﺎ ﻛﻨﻢ ﺗﻮ رارﻫﺎ ﻛﻨﻢ ﺗﻮ را

نمیشه با تو بیام

زخم من خیلی عمیقه

نمیشه با تو بیام

آخر قصه چی میشه، خودمم نمیدونم

واسه اینکه با تو باشم، میخوام و نمی تونم

خیلی حرفا رو نمیشه با ترانه ها بگی

عمریه چشمامو بستم رو تموم زندگی

وقتی ترسی تو دلم نیست واسه چی سکوت کنم

من به قله نرسیدم که بخوام سقوط کنم

(روبروم وایساده دنیا

پلای شکسته پشتم

یه روزی توی گذشتم همه احساسمو کشتم

میخوام حرفامو بدونی، میکشه منو نگفتن

تو که رفتی همه دنیا دارن از چشام می افتن

سخته این بازیو باختن) (2)