یه روزایی دوست داشتم همون روزای بی تابی
روزایی دلهره تردید روزای تا ابد آبی
دیگه هر چی که گم میشد تو آغوش تو پیدا بود
هوای دیدنت هر شب هوای صبح فردا بود
پل چشمای من تا تو خود رنگین کمون میشد
برای عاشقی کردن نگاهت سایه بون میشد
رو بال قاصدک ها رفت دلی که عاشقش کردی
نشسته رو به روم امشب یه سایه رنگ دل سردی
دیگه قلبی که پیشت بود تو دست باده ولگرده
نگاه کن باغ چشمامو پر از نیلوفر زرده

صدات از گوش من بیرون نمیره
تو میشی اشک و میشینی روو گونه ام
من پژمرده تنها و خسته
با بغض توو گلوم واست میخونم
میخونم هرگز از یادم نمیری
زدی توی وجودم برگ و ریشه
دلیل بودنم تنها تو بودی
فراموشم نمیشی تا همیشه

من از تو دورم و میدونم این رو
نمیگیره کسی جات رو توو قلبم
اگه بودی کنارم آرزوم بود
بشم پروانه و دورت بگردم
میخونم هرگز از یادم نمیری
زدی توی وجودم برگ و ریشه
دلیل بودنم تنها تو بودی
فراموشم نمیشی تا همیشه
میخونم هرگز از یادم نمیری
زدی توی وجودم برگ و ریشه
دلیل بودنم تنها تو بودی
فراموشم نمیشی تا همیشه

تموم زندگیتو دادی تا که

تموم زندگیتو پس بگیری
هزارون بار از اول شمردی

هزارون بار مردی تا نمیری
دلت می خواست جهانی رو ببینی

که توش ناحق حریف حق نمیشه
میشه خندید و خندوند از ته دل

ولی ساده دلی احمق نمیشه
تموم سادگیتو دادی تا که

بفهمی آدما صادق نمیشن
دلو باید نگه داری تو سینه ت

بدونی آدما لایق نمیشن
بدونی زندگی اونی نبودش

که رویاشو تو سر می پروروندی
تصور با توهم فرق ها داشت

چه بیهوده به پای رویا موندی