منم همون روانی که

هی به خودش زخم زد

همه رو پس زد

که بگه برگرد

درست ازون زمانیکه

بارت و بستی

زدی شکستیم

چقده پستی

حواس تو به من نبود

که بد اوردم همش

من که دلم واسه تو بود

آخه چی دیدی ازش

تو جنست خراب بود

روی چهرت نقاب بود

کاش میشد بگی همه اینا یه خواب بود

تو‌ جنست خراب بود

تو‌فکرت فرار بود

همه حرفات شعار بود

به خیالت اشتباهت همین یه بار بود

تو فکرت فرار بود

اره جنست خراب بود

جات و گرفته ابراي تاريك شهر

يه حسي ميگه بهم از روي پل بپر

بهتر ميشه همه چى يه خاطرم واست

همه جا بشين بگو رفت و خودش جا زد

يادت نره

اونكه چيزى نميگه عاشق تره

يادت نره

رو دستاى غريبه خوابت نره

خوابت نره

خوابت نره

بی تو هر شب دنیای من درگیر این جنگه بی نبرد است
یک طرف عشق یک طرف عقل این دوراهی تنها رو به درد است
میگفتی ای جانم پای تو میمانم تو خیالت از این قصه راحت
اما من ترسیدم با چشمانم دیدم درگیر دیگری بوده قلبت
خداحافظ یار دیوانه چه کردی با قلب ویرانه
دگر خوابت را نمیبینم چشم به راه تو نه نمیشینم
برای تو گل نمیکارم به رویایت دل نمیسپارم
خوشم با این قصه ی دردم من به آن خانه بر نمیگردم
کاش جدایی اﺛر داشت عشق ما بال و پر داشت
کاش دل من به جز تو آرزویی دگر داشت
کاش غمت بی اﺛر بود راه عشق بی خطر بود
کاش دوباره رسیدن آخر هر سفر بود

سر درد دل که وا شد روحم از تنم جدا شد

این شروع ماجرا شد دنیا پاپیچ منه بی سر و پا شد

تو ببخش که سرنوشت یه روز خوش برام نذاشته

تو ببخش قرار بود آخرش شبیه قصه ها شه

آخه غربت اونجایی که مسیرمون جدا شه

خوابم برد سیل اومد تموم دلخوشیامو با غم برد

یه شبه تمومه جوونه های باغ غم مرد

باز نگام از اون نگاه لعنتی رو دست خورد

خوابت برد کاش بیدار بودی تو حال و روزمو میدیدی

اولای زندگی از آخرش ترسیدی

من صدات زدم ولی صدای گریه هامو تو نشنیدی

ببخش یه مشق اشتباه بودم که رفت

ببخش یه عشق بی وفا بودم که رفت

واست یه رد پا بودم که رفت

ببخش یه بغض بی صدا بودم که رفت

ببخش پیاده بودی راه بودم که رفت

یه تیکه از خدا بودم که رفت

خوابم برد