میخوام ببخشم خودمو واسه تمام خوبیام برای ترک خودمو برای وابستگیام

میخوام ببخشم خودمو واسه تحمل زیاد واسه چیزایی که اداشم به غرورم نمیاد

میخوام ببخشم خودمو برای هرچی نشدم برای هرچی که یه عمر گردن گرفتم تو خودم

میخوام واسه هر چی شدم بالا بگیرم سرمو میخوام ببخشم یه دفعه نسل پدر مادرمو

میخوام هرچی که ندارمو ببخشم به خودم من از این همه نبخشیده شدن خسته شدم

من دلم میخواد یکم دوباره بچگی کنم شاید اینجوری بشه یه ذره زندگی کنم

میخوام برم یه جایی که تا حد مرگ بازی کنم واسه رفیقای قدیمم یه جوری طنازی کنم

که تازه بشناسن منو منو که معروفم به غم یه جوری که تو این جنون یکم بخندیم دورهم

میخوام ببخشم خودمو واسه هر انتخاب بد برای درسایی که خوندمو به کارم نیومد

میخوام ببخشم خودمو واسه یه دنیا خستگیم برای هر کی نباید راه میدادم تو زندگیم

آسمونو یاد من نیار از زمین به آسمون ببار …

ای پرسه در خون

قصر شیرین

خاک مجنون

تکیه گاه زخمی من

آه ای وطن

ای رویای من

در هر نفس

در جان و تن

تاریخی از پرپر زدن

آه ای وطن

پای تو باشد در میان

ای چشم دنیا می کی ام؟

جان مرا در هر نفس

ایران بخواهد راضیم

بی نام ایران عشق از

جان جهانم میرود

هر آنچه میخواهی بخواه

ایران بخواهد میشود

این خاک زیر خنجر چنگیز برجا مانده است

صد بار خاکستر شده انقدر زیبا مانده است

پنهان کنید آغوش را از زخم این چشمان بد

جان میدهم تا نام تو ایران بماند تا ابد

پای تو باشد در میان

ای چشم دنیا می کی ام؟

جان مرا در هر نفس

ایران بخواهد راضیم

بی نام ایران عشق از

جان جهانم میرود

هر آنچه میخواهی بخواه

ایران بخواهد میشود

چند سال از امشب بگذره؟ ، تا من فراموشت کنم

تا با یه دریا تو خودم ، خاموش خاموشت کنم

چند سال از امشب بگذره؟ ، با من یکی هم خونه شه

احساس امروزم به تو ، تنها یه شب وارونه شه

تنهاییامو بعد از این ، با قلب کی قسمت کنم؟

واسه فراموش کردنت ، باید به چی عادت کنم؟

بعد از تو باید با خودم ، تنهای تنها سر کنم

یک عمر باید بگذره ، تا امشبو باور کنم

چیزی نمی تونم بگم ، قراره از من بگذری

چیزی نگو می فهممت ، باید از این خونه بری

چیزی نمیتونم بگم چون درد تو درد منه

این حال و روز ما واسه اصرار با هم بودنه

تو باید از من رد بشی ، من باید از تو بگذرم

کاری نمی تونم کنم ، باید بیفتی از سرم

هر چی که من گفتم ازت

تصویر داره خود به خود

یک آن تماشا کردمت

هر چی گفتم شعر شد

اول ندیدمت ، انقد حرف زدیم

که عاشقت شدم از بس شنیدمت

نزدیکتر شدی، پرسیدم عاشقی؟

چیزی نگفتیُ، من تازه دیدمت

گفتی جهان ینی، یک ثانیه جنون، بین تو و خودم

من بغض کردمو، مبهوت عمق این، دنیای تو شدم

تو چهل سالگی، از مرز بچگی، من با تو رد شدم

پیشم نشستیُ، من راه رفتنو، تازه بلد شدم

هر روز تازه‌ای؟ یا چشم من هنوز، درگیر عادته

کاری نمیکنی، جذابتر شدن، انقدر راحته

هر وقت مبهمی، باید سکوت کرد، باید فقط شنفت

هر وقت ساکتی، یعنی به غیر شعر، چیزی نمیشه گفت

به من که مردم از غمت به من که میپرستمت به من نگو خداحافظ
تموم عمرمو بگیر بگو برای من بمیر فقط نگو خداحافظ
وقتی دوری کلافه میشم از همه

هرجا میرم هوای برای من کمه
به من نگو خداحافظ
بی تو جونم جدا میوفته از تنم

من بیمار تورو ادامه دادنم
به من نگو خداحافظ
به اینکه قد یه پلک میشه

ببینم چشماتو خوشم
من انقدر جون ندارم که حتی یه لحظه ام دلتنگ تو شم
هوای بعد تو لبریزه یه ازدحامی از پاییزه

که باورام تو این فصل بی تو میریزه

من پامو پس نمی‌کشم از تو با اینکه قلبم قرق آتیشه

اینجا همون جاییه که کلاً فرقی نداره آخرش چی میشه

تصمیم من در مورد فردا

هرجا ازم دوری عوض میشه

باید نبایدهای این دنیا با عشق بدجوری عوض میشه

تو بغض کردی از سوال من چیزی نگفتی چون خدایی تو

من یک سوال ساده پرسیدم پنجاه سالم شه کجایی تو

جز اشکی که چشماتو پر میکرد چیزی نگفتی وصف حالت شه

حتی نتونستی بگی عشقم حالا بذار پنجاه سالت شه

نزدیک نزدیکی به من اما این سال ها سالای دوری بود

عمری رو جون کندم کنارت که مرز من و تو سال نوری بود

اینا که پرسیدم ازت ای کاش یک روز از عشقت سوالت شه

چیزی نگه راحت ازت رد شه سی سالته هشتاد سالت شه

چند وقته باهم زیر یک سقفیم هر ساعتش چند ساله من تنهام

یک روز قبل از رفتنم میری صد سال بعد از رفتنت اینجام

اینارو گفتم چون قسم خوردی با من تمام عمر میمونی

اینارو میپرسم ازم رد شی چون من که میدونم نمیمونی

دستاتو وا کن رو به آغوشم

این بهترین شکل مجازاته

محکم بغل کن این روانی تو

آغوش تو دار مکافاته

چیزی ندارم لایق دستای تو اما

من جونمو میدم برای تو به جون تو

ای کاش من یک روز قبل از تو بمیرم چون

دنیا یه قبرستون پر می‌شه بدون تو

منو بغل کن که برنگردم

من جز گذشتم هیچ آدمی رو بغل نکردم

گذشته من سفر نداره

یه عمره از من کسی به جز تو خبر نداره

منو بغل کن منو بغل کن

منو زیبا تموم کن نذار بی تو حروم شم

مثل پایان شعرام

من حقمه زیبا تموم شم

منو اینجا تموم کن

نذار بی تو بریزم

من این پایان خوبو از تو طلبکارم عزیزم

ببخش بخند نبار یبند بزار آینده ات از من از این برزخ جدا شه

بزار پایانمونم مثل هیشکی نباشه

منو زیبا تموم کن نذار بی تو حروم شم

مثل پایان شعرام من حقمه زیبا تموم شم

منو زیبا تموم کن نذار بی تو بریزم

من این پایان خوبو از تو طلبکارم عزیزم

تو تلفیق ابر و بهار و شمالی

تو تنها جواب یه دنیا سوالی

تو چشمات شب آسمون کویره

تو یه ابری که رو زمین راه میره

تو حس تماشای آرامشی

تو دنیا رو سمت خودت میکشی

تو هستی و هرثانیه آرزومی

تو زیباترین حسرت روبه‌رومی

تو شکل یه دریای توو ارتفاعی

نگا کن کجایی کجایی کجایی!!!

شبیه یه باغی که توو آسمونه

تو رنگ چشات مشق رنگین‌کمونه

تو عطر تنت شعره،تصویره،حرفه

یه ترکیبی از کاج و آتیش و برفه

یه چیزی که قبل تو جایی ندیدم

که از بعد تو میگن عطر و شنیدم