ﺑﻰ ﺗﻮ ﺷﺐ ﻣﺮگ ﻣﻨﻪ ﺷﺒﻰ ﻛﻪ ﺑﺎرون ﺑﺰﻧﻪ ﻧﺒﻀﻢ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻴﺰﻧﻪ

ﺑﺮﮔﺮد

ﺑﻰ ﺗﻮ ﺟﻬﺎن زﻧﺪوﻧﻤﻪ دﻟﺘﻨﮕﻰ ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻤﻪ اﺷﮏ ﺧﻮدم ﺑﺎروﻧﻤﻪ

ﺑﺮﮔﺮد

ﻗﻠﺒﻤﻮﻧﻮ آروم ﻧﻤﻴﺬاری ﻋﺸﻖ ﺗﺎ ﻋﺎﺷﻘﻰ ﻫﻮاﻣﻮﻧﻮ داری ﻋﺸﻖ

ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻰ ﺣﺎل ﻣﻦ ﺧﻮﺷﻪ دورﻳﺖ ﻣﻨﻮ ﻣﻴﻜﺸﻪ

دورﻳﺖ ﺷﻜﻨﺠﻪ ام ﻣﻴﻜﻨﻪ از ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﻛﻢ ﻣﻴﻜﻨﻪ

ﺑﻰ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﭼﻰ ﺑﺪﺗﺮه روزای ﺳﺨﺘﻢ ﻣﻴﮕﺬره

دور از ﺗﻮ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﺨﺘﻤﻪ ﺑﻐﻀﻢ ﮔﻮاه دردﻣﻪ

ﺑﻰ ﺗﻮ ﺷﺐ ﻣﺮگ ﻣﻨﻪ ﺷﺒﻰ ﻛﻪ ﺑﺎرون ﺑﺰﻧﻪ ﻧﺒﻀﻢ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻴﺰﻧﻪ

ﺑﺮﮔﺮد

ﺑﻰ ﺗﻮ ﺟﻬﺎن زﻧﺪوﻧﻤﻪ دﻟﺘﻨﮕﻰ ﺗﻮی ﺧﻮﻧﻤﻪ اﺷﮏ ﺧﻮدم ﺑﺎروﻧﻤﻪ

ﺑﺮﮔﺮد

وقتی که بیداری سخته

توی دنیای شلخته

تبر گرسنه چوبه مهربون‌ترین درخته

وقتی این صدای مغرور

توی واژه‌های مجبور

بغض پنهون ترانه است

پشت یه درخت انگور

لااقل بزار بخوابم

وقتی که صدای جنگل از تو کوچه های خلوت

وقتی می‌خورم به بن‌بست

تو دلم تنور و کور است

جز تو رویای تو رفتن

مگه راه دیگه‌ای هست

لااقل بذار بخوابم

وقتی عمرمون قراره توی بیداری تلف شه

بهترین راهه که آدم مثل اصحاب کفشه

بخند روی فواره.

بغلم کن شاید از تو عطر نارنگی بگیرم

بغلم کن شاید این بار بوی زندگی بگیرم

من طرفدار سکوتم من فراری از سقوطم

اما یه عمر مریضه قصه‌های تو گلوتم

وقتی حتی این ترانه با یه حال عاشقانه

نفسش گرفته یعنی خود خاورمیانه

لااقل بذار خواهرم خوبه واسه من به سرد دویده حتی.

خوبه اگه آخرم سقوطه مدل فواره خوبه

با تو بودن با تو بودن آره خوبه آره خوبه لااقل بذار می‌خوام

وقتی عمرمون قراره توی بیداری شه

بهترین راهه که آدم مثل اصحاب کفشه.

ارغوانی ارغوانی کرد بخندم ارغوانی تر بخوابم

بغلم کن شاید از تو عطر نارنگی بگیرم

بغلم کن شاید این بار بوی زندگی بگیرم

قدر عشق بچه ها به بستنی حس گرمازده ها به آبتنی
واسه دیوونه مثل شکستنی تورو میخوام و چه راحت میری
معدن ظرافت زنونه ای به صمیمیت قهوه خونه ای
یه سبد تمشک نوبرونه ای من صبورم مثل ماهیگیری
دعوتم کن به یه چای داغ داغ طبع من سرده بذارم رو اجاق
منتشر شم مثل عطر تو اتاق روی پیراهن مخملی تو
گوشمو پر کن از آهنگ صدات مال تو سهم من از حق حیات
عشق من الله اکبر از چشات اون دو تا تیله ی جنگلی تو
گرم میخندی و بندر میشم روی موج تو شناور میشم
قلبت از خاک جنوبه مگه نه
متنفرم از این روزای زشت سرزمین سرخ یاقوت و بهشت
آخر این قصه خوبه مگه نه

لعنت به هرچی حال و روز داغونه

به هرچی کوچه و خیابونه
به هرکی که تورو یاد من میاره

آخه شبیه اسمتم فراوونه
یه داغه روی قلب وامونده

به رد عطر از تو جا مونده
به عکس نصفه نیمه ی ما دوتا

که یه من بدون تو از ما مونده
تا یه چشم به هم زدیم

تموم عمرو رگ زدیم
عشق بارونی بودیم

یه پاییزو قدم زدیم
نفسم میرفت برات این شده بودش عادتم
منو به کجا رسوندی که حسود سایتم
لعنت به تو به حال و روز آرومت

به روزی که شدم فراموشت
به هرکی که منو یاد تو نیاره

به گوله اشک مثل بارونت

باز توو ذهنم ترافیکه دست فکرا روی بوقه

شاعر شعر حقیقت اسمش آقای دروغه

منو این روح مچاله منو این شهر درندشت

خسته از دربدری ها دل من به سینه برگرد

عینک دودی رو بردار از رو چشم برج میلاد

وقتی مجنون پاتایا بود لیلی آش پشت پا داد

ترس از دست دادن تو مثه ترس از کرونا بود

دوباره یه خواب شرجی دیدم

خونمون عین سونا بود

باز توو ذهنم ترافیکه دست فکرا روی بوقه

هر دورغی یه حقیقت هر یه حقیقت یه دروغه

یه پلنگ لنگم اینجا طعم گوله رو چشیدم

من دیگه دور حریم آدما رو خط کشیدم

عینک دودی رو بردار از رو چشم برج میلاد

وقتی مجنون پاتایا بود لیلی آش پشت پا داد

ترس از دست دادن تو مثه ترس از کرونا بود

دوباره یه خواب شرجی دیدم

خونمون عین سونا بود