من قبول کردم ندارمت دیگه پیش خودم

میدونم سخته ولی باید فراموشت کنم

ولی یه روز اگه تورو ببینم چی صدام کنی بمیرم چی

نزدیک بشی و دستاتو بگیرم چی

تو نفهمیدی چرا گذاشتم از این جا بری

چون که تو چشمای تو من دیگه عشقی ندیدم

هنوزم خاطره هات پاتوق شب های منه

تو خیالمم به جات نیومد هیشکی عزیزم

تو نفهمیدی چرا نیومدم سمت تو باز

چون هزار بار توی فکرم تورو تمومت کردم

ولی هرشب به خودم بعد تو لعنت کردم

چرا گفتی میرم و منم قبولت کردم

کجای این شهرو بگردم

بلکه یه کم کم شه دردم
این خیابونا چه سردن بدون تو زخمیِ تیغ نبودتم
اما باز دل نگرونتم من خراب این جنونتم به جون تو
یه کاری کن منم مثل خود تو بد بشم
نبودن تو رو بلد بشم
یه کاری کن بیفتی از چِشم
یه کاری کن تو آینه روم بشه نگاه کنم
با خاطراتمون چیکار کنم
بگو چجور تو رو از دلم جدا کنم

بودن تو برام یه درد و نبودنت هزار تا درد
تو چشام گفتی داری میری ولی دلم باور نکرد
تو چیکار کردی که اینجور سرم از هوات پره
تو رو به موت قسم یه کاری کن تمومش کن بره
یه کاری کن منم مثل خود تو بد بشم
نبودنِ تو رو بلد بشم
یه کاری کن بیفتی از چِشم
یه کاری کن تو آینه روم بشه نگاه کنم
با خاطراتمون چیکار کنم
چجور تو رو از دلم جدا کنم

از همون شب که تو فهمیدی یکی واست میمیره

میدونستم که یه روزی همه جونم با تو میره

نمون اینجا ما که جفتمون میدونیم نمیمونیم

هی میخوای نشون بدی عاشقی اما نمیتونی

عاشقی یک طرفه چه حالی داره نمیدونی

اگه بی من خوشی عیبی نداره حرفی نیست

توی حال بدت عشقم واسه من نفعی نیست

لااقل پیش منه خاطره هات هرچی نیست

اگه بی من خوشی باشه نمیام دنبالت

برو هر جایی که فکر میکنی خوبه حالت

تو باید بری بفهمی اشتباهه کارت

تو یاد من میوفتی یه شب تو راه خونه

اشکتو در میاره یه شعر عاشقونه

آدم همیشه وقتی که دیگه خیلی دیره

قدر اونی که داشته رو میدونه

یه وقتایی تجربه بد گرونه

یه چیزی بگو آروم شم یه نمه

یه چیزی بگو که جواب تمام منه

یه چیزی که بعد تو هر کی ازم

بپرسه چی شد جوابشو بدم

یه چیزی که حداقل بتونم

تو آیینه به خودم بگم

یه چیزی مثه یه دروغ بزرگ قشنگ

یه دروغی شبیه خودت همه رنگ به رنگ

باور کن دیگه برام تمومی ولی به دلم

موندم واسه دلتنگیای تو بهش چی بگم

عیب از خودمه که مثل همه

دلم نیومد دلتو بشکنه

از من که گذشت ولی لایقشی

اونی که مثل خودته و عاشقشی

یه چیزی مثه یه دروغ بزرگ قشنگ

یه دروغی شبیه خودت همه رنگ به رنگ

باور کن دیگه برام تمومی ولی به دلم

موندم واسه دلتنگیای تو بهش چی بگم

می دونه آخر کاره،ولی از عاشقی دست بر نمی داره

عجیبه حال مردی که،میون شهر نامرداس

به جرم غیرتش تنهاس،لبش خشکه دلش دریاس

مهمون کُشی رَسمِ کُجایِ دنیاس؟!

این رسم بد،رسم کدوم دیاره؟!

نفرین به اون کسی که تویِ خونش

مهمون واسه،مهمون کُشی میاره

دلش گرمه به اون اسمی،که دائم روی لَب داره

تمومِ شهر فهمیدن،به چه عشقی گرفتاره

تماشا کُن که تنهایی چه غوغایی به پا کرده

همیشه پرچمش بالاس،که به قولش وفا کرده

مهمون کُشی رَسمِ کُجایِ دنیاس؟!

این رسم بد،رسم کدوم دیاره؟!

نفرین به اون کسی که تویِ خونش

مهمون واسه،مهمون کُشی میاره

قيمتِ تو اگه جونم باشه

حتى فكرشم برام ممكن نيس

غير از اينجا جايى خونم باشه

وايسادم پشتِ سرت تا آخر

اگه دنيا رو به روت وايساده

تو رو بيشتر از خودم دوس دارم

مادرم عشقتو يادم داده

پرچمت پیرهن آخر منه،سجده می کنم به این پرچم پاک

سپر بلایِ مردمم میشم،با غرور منو بذارین توی خاک

مادرم گفته با دشمنت بجنگ

وطنت یه تیکه از قلب منه

قول مردونه دادم به مادرم

نذارم قلبشو هیشکی بشکنه

پدرم واسه وطن جونشو داد

انتقام خونشو می گیرم

دشمنش تو هر لباسی باشه

شک نکن که جونشو می گیرم

پرچمت پیرهن آخر منه،سجده می کنم به این پرچم پاک

سپر بلایِ مردمم میشم،با غرور منو بذارین توی خاک

کی میدونه دلم به چی خوشه
به خنده ای که من رو میکشه
دلم به کی خوشه کسی که میکشه

حواس تو کجاست الان حواس من یه عمر پرت خنده‌هاته
به من که عاشق توام نگو برم نگو که از خداته

کی میدونه دلم به چی خوشه
به خنده ای که من رو میکشه
دلم به کی خوشه کسی که میکشه

آدم اینارو دیر میفهمه میدونم

هرچی خوبی کنی با همه باز حرف توشه

دلخوشی خیلی وقته چراغش خاموشه

ولی به جهنم

وقتی تو همه ی دارو ندارمی به جهنم

وقتی تو دلخوشی روزگارمی به جهنم

وقتی دلت به دلم گره خورده به جهنم

دیگه هرچی حس و حال بدو افسرده

از هرکسی هرچیزی بعید نیست دیگه این روزا

دلتو میشکونن میسوزونن درست همون دلسوزا

یکم عجیبه ولی گاهی غریبه برات آشنا تره

دیگه از یه جایی به بعد زندگی حوصله اتو سر میبره

ولی به جهنم

وقتی تو همه دارو ندارمی به جهنم

وقتی تو دلخوشی روزگارمی به جهنم

وقتی دلت به دلم گره خورده به جهنم

دیگه هرچی حس و حال بدو افسرده