هر در که زنم صاحب اون خانه تویی تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو
در می کده و در که جانانه تویی تو
مقصود من از کعبه و بت خانه تویی تو
مقصود تویی کعبه و بت خانه بهانه است

به جز آنچه تو خواهی من چه باشم
ز توست ار شادمان و گر حزینم
تو بودی اول و آخر تو باشی
تو به کن آخرم از اولینم
من از عالم تو رو تنها گزینم
روا داری که من غمگین نشینم

سیر نمیشوم ز تو ای مه جان فضای من
جور مکن جفا مکن نیست جفا سزای من
آمدی خیال تو گفت مرا که غم مخور
گفتم غم نمیخورم ای غم تو دوای من
من از عالم تو رو تنها گزینم
روا داری که من غمگین نشینم

چه نزدیک است جان تو به جانم
که هر چیزی که اندیشی بدانم
تو رو هر کس به سوی خویش خواند
تو رو من جز به سوی تو نخوانم
من از عالم تو رو تنها گزینم
روا داری که من غمگین نشینم

لحظه ها رو با تو بودن

در نگاه تو شکفتن

حس عشقو در تو دیدن

مثل رویای تو خوابه

با تو رفتن با تو موندن

مثل قصه تو رو خوندن

تا همیشه تو رو خواستن

مثل تشنگیه آبه

اگه چشمهات منو می خواست

تو نگاه تو میمردم

اگه دستهات مال من بود،

جون به دستهات می سپردم

اگه اسممو می خوندی

دیگه از یاد نمی بردم

اگه با من تو می موندی

غم دنیا رو می بردم

بی تو اما سر سپردن

بی تو و عشق تو بودن

تو غبار جاده موندن

بی تو خوب من محاله

بی تو حتی زنده بودن

بی هدف نفس کشیدن

تا ابد تو رو ندیدن

واسه من رنج و عذابه

اگه چشمهات منو می خواست

تو نگاه تو میمردم

اگه دستهات مال من بود

جون به دستهات می سپردم

اگه اسممو می خوندی

دیگه از یاد نمی بردم

اگه با من تو می موندی

غم دنیا رو می بردم

توی آسمون عشقم

غیر تو پرنده ای نیست

روی خاموشی لبهام

جز تو اسم دیگه ای نیست

توی قلب من عزیزم

هیچ کسی جایی نداره

دل عاشقم به جز تو

هیچ کسی رو دوست نداره

اگه چشمهات منو می خواست

تو نگاه تو میمردم

اگه دستهات مال من بود

جون به دستهات می سپردم

اگه اسممو می خوندی

دیگه از یاد نمی بردم

اگه با من تو می موندی

غم دنیا رو می بردم

اگه چشمهات منو می خواست

تو نگاه تو می مردم

اگه دستهات مال من بود

جون به دستهات می سپردم

لحظه ها رو با تو بودن

لحظه ها رو با تو بودن