مهربون باش که زمونه نمیده فرصت بیشتر واسه موندن
غم هر چی که نداشتی و نداری رو رها کن
این روزا میگذرن تودلت یه ذره غم
نزار که بشینه عاشق زنگی باش
با همه خوب و بدش زندگی همینه
دنیا دو روزه عمرمون براش برگ پاییزه
پیمونه عمر به چشم به هم زدن یهویی لبریزه
روزگار واسمون قصه ها نوشته
نگو که فرصت عاشقی گذشته
حس کن عشق و تو نبض این ترانه
باز هم ایرج یه حرف تازه داره
دنیا دو روزه عمرمون براش برگ پاییزه
پیمونه عمر به چشم به هم زدن، یهویی لبریزه
مهربون باش که زمونه نمیده فرصت بیشتر واسه موندن
غم هر چی که نداشتی و نداری رو رها کن

آرام کن آشفتگی های مرا آرامشم

تنها تو می دانی که من دارم چه دردی می کشم

آرام کن این صبحِ در تاریکیِ شب مانده را

این آفتابِ نیمه جانِ بی تو در تب مانده را

تو هستی و این دردها بر من خدایی می کنند

غم های غربت ادّعای آشنایی می کنند

باید ببخشی ای خدا من از تو هم تنهاترم

عاشق شدم اما خودت دیدی چه آمد بر سرم

قرار بی قراریم! خودت کنار من بمان

به هر که می سپاریم خودت کنار من بمان