مرو از بر من که صنم دگری جز تو نمیدانم

در بر من بنشین گله مکن و بیا که عطش تو به دل من آتش زد

تو بگو تو بخوان که سخن تو به دل نغمهٔ دلکش زد

در دامت افتادم برده ای از یادم ای جان و جانانه باز آ

در غمت جان دادم بشنو این فریادم ای دُر دردانه بازآ

ای که نهان چو پری از نظری

در خوابم هردم جلوه‌گری ، خوابی رویایی

نام تو شد به لبم تاب و تبم

ذکر نامت شد ماه شبم، شوری غوغایی

تاریکم ای مه بی تو ، ز غمت میمیرم

ای گل در جانم بنشین که تویی تقدیرم

یادت می و مستی من

همه کس و نفسمی عشق تو هستی من

همه هوسمی ، جان با یادت پر می‌گیرد

در دل آتش درمی‌گیرد

بی تو بگو چه کنم ، ای آرامم تو ، تو بگو چه کنم

پس ازین من و ناآرامی‌ها

پس ازین منو بی فرجامی

پس ازین منو عشق و ناکامی‌