ز بس که داد قلم شرح سرنوشت فراق

ز سرنوشت قلم نامه گشت سودایی

مرا تو عمر عزیزی و رفته ای ز برم

چه خوش بود اگر ای عمر رفته باز آیی

به هر چه می نگرم صورت تو میبینم

از این میان همه در چشم من تو می آیی