هر جا میرم پشت سرم صفحه میزارن

هر جا میرم توو خودمم غریب و مودی

کاشکی هنوزم واسم یه غریبه بودی

نشده بعد تو یه لحظه هم دلم آروم بشه

صورتم به هم بریزه انقدرِ داغون بشه

این هوای لعنتی کاش بزنه و بارون بشه

تو فراری از این هوا مگه بارون چشه

من بی تو زد به شب هام غم هام توو هوا مست

یه جاهایی رسید بازی به بن بست

داری میری تو این جاده رو بر عکس

خب یه حرف هایی تو دلم هست

من بی تو زد به شب هام غم هام توو هوا مست

یه جاهایی رسید بازی به بن بست

داری میری تو این جاده رو بر عکس

خب یه حرف هایی تو دلم هست

داری میری تو این جاده رو بر عکس

من که عادت میکنم بعد تو به تنهایی هام

هر جا میرم آخرش تو خونه رو تنها میای

نمیدونم چرا گیرم روو تو بعد این همه

مثل ما دو تا توو این دنیای لعنتی کمه

افتاده رو زبون ها اسممون بازم

کی اصلا جا زد بگو کی از اون حرف ها زد

بد شدیم با هم ، کی خودش رو به اون راه زد

کی دلش تنگ شد کی دلش رو به دریا زد

من بی تو زد به شب هام غم هام توو هوا مست

یه جاهایی رسید بازی به بن بست

داری میری تو این جاده رو بر عکس

خب یه حرف هایی تو دلم هست

من بی تو زد به شب هام غم هام توو هوا مست

یه جاهایی رسید بازی به بن بست

داری میری تو این جاده رو بر عکس

خب یه حرف هایی تو دلم هست

یه حرف هایی توو دلم هست

پشت آن دیوارها

ته یک کوچه بن بست

پشت پیچ و تاب کوچه ها

شوریده حال آسیمه سر

کودکی ایستاده دم در

او نگاه بر پیچ و تاب کوچه بود

میپرسید کجاست این پدر

اما پشت پیچ و تاب کوچه

پدر ایستاده در حال گشتن ثانیه ها

شرم در نگاه و چهره اش

سکوت بود سکوت و سایه ها

حال من حال کودک نه

حال من حال پدر

حال من حال کودک نه

حال من حال پدر

این حال من است

پشت آن دیوارها

سکوت و سکوت

بیابان و بیابان و بیابانها

حال که مردی در حرکتند

حال من حال آن دیوارها

هنوز هم ته آن کوچه بن بست

شوریده حال کودکی ایستاده دم در

حال من حال کودک نه

حال من حال پدر

حال من حال کودک نه

حال من حال پدر