من به قصه برمیگردم ، ته این جاده سرابه

اگه تنها اگه خسته ، اگه خاموش اگه سردم

اینجا دیگه جای من نیست ، من به قصه برمیگردم

اینجا تاریک ام و تنها ، نه یه فانوس و نه مهتاب

دلم و به کی ببندم ، وسط خاطره و خواب

اگه یه اتاق کوچیک ، اگه یه پنجره باشه

پای اسم کی بمونم ، که برام خاطره باشه

تو مثل یه عکس کهنه ، پشت یه شیشه تاری

بس که بینمون غباره ، من و یادت نمیاری

بعد بارونی که بارید ، بعد ابری که رها بود

روزای تو آفتابی ، آسمون من مه آلود