به تنهایی گذشتم

(دنیا نمی فهمه)

من از دلبستگی های

چه دنیایی گذشتم

من بغض کردم بعد تو دلبستگی هامو

ولی چیزی نگفم

من دفن کردم بعد لبخند تو‌ رویامو

ولی چیزی نگفتم

این بی تفاوتی

این اشک و آه من

کار دل توئه

یا اشتباه من

گم می شه دلخوشی

توی نگاه من

جایی نمی رسه

بعد از تو راه من

این بی تفاوتی

زخم رو قلبمه

هر جا برم تویی

هر چی بگم غمه

اصلا چرا هنوز

حرفاتو یادمه

حال تو رو هنوز

می پرسم از همه

سردرگمم تو هر خیابونی که ما یک شب

ازش با هم گذشتیم

بی مقصدم مثل اتوبانای غمگینی

که ما تا صبح گشتیم

از هر دری گفتم برات اما فقط دیوار

دور من کشیدی

چشمای من بودی ولی چمشاتو بستی روی

هر چیزی که دیدی

این بی تفاوتی

این اشک و آه من

کار دل توئه

یا اشتباه من

گم می شه دلخوشی

توی نگاه من

جایی نمی رسه

بعد از تو راه من

این بی تفاوتی

زخم رو قلبمه

هر جا برم تویی

هر چی بگم غمه

اصلا چرا هنوز

حرفاتو یادمه

حال تو رو هنوز

می پرسم از همه

غصه های کهنه برگشتن و جایت را گرفتن

در کجای جاده شب راه تو از من جدا شد

در کجای قصه از من دست هایت را گرفتن

گرچه شاید روز دیدار تو در تقویم من نیست

با نگاهت تا شب جان دادنم همراه من باش

من که برگی در پایان پاییزم غریبم

لااقل تا لحظه افتادنم همراه من باش

بی تو میدانم بی تو میدانم

که من میمانم و این جاده های بی رسیدن

بی تو میدانم بی تو میدانم

بی تو من میمانم و یک کهکشان تنهایی محض

بی تو میدانم بی تو میدانم

بی تو من میمانم و یک کهکشان تنهایی محض

مثل یک آهوی زخمی در شبی برفی اسیرم

از کجای شانه تاریکم سراغت را بگیرم

دست هایت را نگیر از من که در پایان راهم

یک نفس همراهی ام کن من که میخواهم بمیرم

بی تو میدانم بی تو میدانم

بی تو من میمانم و یک کهکشان تنهایی محض

بی تو میدانم بی تو میدانم

بی تو من میمانم و یک کهکشان تنهایی من

به جون مو روز و شو نالون

به کوه و دشت تهش زنم بر دشت

به جون تو تهش زنم بر دشت

به جون تو

آخ دل زارم اسیرته راه و رفتارم

در مسیرته آهوی دلم

زبون بسته در چنگ شیرته

اسیرته در چنگ شیرته اسیرته

خوش اون ساعت یار مهربون

که گردی عروس خونمون

بیارنت غرق گل زیبا

همه دست افشان و کل زنون

مه تابون گوهر نابی

گل نازک روسری آبی

به دشت خشک دل تشنم

خنک مث چشمه ی آبی

به دشت خشک دل تشنم

خنک مث چشمه ی آبی

روسری آبی به جونوم آتش تهش زدی آتش

به جون مو روز و شو نالون

به کوه و دشت تهش زنم بر دشت

به جون تو تهش زنم بر دشت

به جون تو

آخ دل زارم اسیرته راه و رفتارم

در مسیرته آهوی دلم

زبون بسته در چنگ شیرته

اسیرته در چنگ شیرته اسیرته

آخ دلت آبی یار مهتابی

کار دله رفته رو به بی تابی

روسری آبی رو سری آبی

در دلت دریاهام گوهر نابی

بی تو دل میگیره سر چشمه

روسری آبی دختر چشمه

روسری آبی به جونوم آتش تهش زدی آتش

به جون مو روز و شو نالون

به کوه و دشت تهش زنم بر دشت

به جون تو تهش زنم بر دشت

به جون تو

آخ دل زارم اسیرته راه و رفتارم

در مسیرته آهوی دلم

زبون بسته در چنگ شیرته

اسیرته در چنگ شیرته اسیرته

چی بین ماست که بین من و عشق قد یه آهم فاصله ای نیست

هر اتفاقی رخ بده بازم بین من و تو هیچ گره ای نیست

چشمای تو تعریفی نیست زیبایی بی حد و مرز زیبایی تو فرصت نمیده نگاه من جز تورو ببینه

هرجایی باشم هرجا که باشی عوض نمیشم حالم همینه

میدونم که دنیا خیلی بی رحمه رو قلب هر دیوونه ایش یه زخمه

ای کاش ترس جدایی با ما نبود حال مارو اونی که عاشقه میفهمه

من تنهاییامو از تو نمیشه پنهون کنم این روزای سختو حتی تو خوابام آسون کنم

زیبایی تو تنهاترم کرد تنهایی اما رهاترم کرد تا به غمم پابندم تو گریه هام میخندم

میدونم که دنیا خیلی بی رحمه رو قلب هر دیوونه ایش یه زخمه

ای کاش ترس جدایی با ما نبود حال مارو اونی که عاشقه میفهمه

رفتی که مثل سایه ای روی زمین آواره باشم

رفتیو جای خالیت را در کنارم حس نکردی

رفتیو چیزی از عذاب انتظارم حس نکردی

میسوزم اما آتش عشق تو خاموشی ندارد

میمیرم اما داغ چشمانت فراموشی ندارد

باید مرا باور کنی تنهاترین مرد زمینم

تو در طلوع تازه ای من در غروب آخرینم

من بی تو در شب های دلتنگی اسیرم باورم کن

من بی تو مثل تک درختی در کویرم باورم کن

زیبای من در جشن میلاد تو و زیبایی تو

من آخرین شمعم که میخواهم بمیرم

باورم کن باورم کن

باید مرا باور کنی من با توام هرجا که باشی

شاید تو هم دلتنگیم را حس کنی تنها نباشی

با من بمان بامن بخوان افسانه ی تنهاییت را

با من بمان در چشمهای من ببین زیباییت را

من بی تو در شبهای دلتنگی اسیرم باورم کن

من بی تومثل تک درختی در کویرم باورم کن

زیبای من در جشن میلاد تو وزیبایی تو

من آخرین شمعم که میخواهم بمیرم

باورم کن باورم کن

زمستون داره تو لحن تو انگار که ابرش تو هزارتا آسمون نیست

هوام دلگیر نفسهام سرد دلم خون یه عالم درد و دل دارم تو سینه

شبه تار و غمه یار و دله زار هوای بی می و ساقی همینه

چه بی تابانه بی تابه تبه تو چه بی رحمانه بی رحمی تو بی رحم

چه بی اندازه میخوام که تو باشی چه با انگیزه میخونی که میرم

منو سازم منو سوزم منو آه تو و جام پر از می که شکستی

منو حاله خرابو این شرابو تو و باده منو عادت به مستی

تو و باده منو عادت به مستی

من اینجا دلخوشیم رفته به باد

و تو موهات غرقه رقصه رویه این باد

سکوته شب کنار تو یه حرف سکوته تو چه احساسی به شب داد

چه بی تابانه بی تابه تبه تو چه بی رحمانه بی رحمی تو بی رحم

چه بی اندازه میخوام که تو باشی چه با انگیزه میخونی که میرم

منو سازم منو سوزم منو آه تو و جام پر از می که شکستی

منو حاله خرابو این شرابو تو و باده منو عادت به مستی

تو و باده منو عادت به مستی

به خدا این روز و شبا بر نمیگرده

میبازه اونی که پیه غصه میگرده

کجایی جوونم غصه رو ول کن

یه لحظه عمرو صرفه دل کن

تو دلت پاکه مثه یک تنگه بلوره

تو که شادی خونه ی دل چشمه ی نوره

بسه دیگه این ماتمو خدا بسه دیگه این عزا گرفتن

نیافریده خدا روزی واسه غصه خوردن

زندگیه تو یه معجزست که خدا هدیه داده تلفش نکن

نیافریده خدا روزی واسه غصه خوردن

چی میشه که باشی همیشه شاد و خندون

نبینم چشاتو گریونو پریشون

هر روز واسه تو یه فرصته جدیده

هر روز خدا پره نور امیده

ببین شادی رو پرنده ها رو که شادن حتی با چند تا ارزن

چه حیفه غصه داشته باشی واسه چیزایی که نمی ارزن

چرا فکر کردی یادت چون شب یلداست

غمو شادیه دنیا چند روزی با ماست

مثه این آدم دنیا کوتاهه

نجنبی میبینی آخره راهه

نداریم حرفی واسه ی گفتن

به غیر از اینکه بیا زندگی کن ای دوست

خیالت بگذرم برگرد و غمگینم مکن شب ها

ای آخرین رویا من بی تو از رویای خود

تنهاترم تنهاتر از اینم مکن مرا بگیر آتشم

بزنو جان بده به منو در سپیده ی جان

روشن باش مرا ببین ای که بی تو منم

بی تو میشکنم ای تمام جهان با من

باش شمع توام تو ببین در اشک من

بنشین ای روشنای جهان رو سوی

سایه مکن بی من مرا به سفر از گریه ام

مگذار ای بی تو من نگران از من گلایه

مکن مرا بگیر آتشم بزنو جان بده به

منو در سپیده ی جان روشن باش

مرا ببین ای که بی تو منم بی تو

میشکنم ای تمام جهان با من باش