ای ساقی ای ساقی پیاله پر کن
دریای روحم را ز ناله پر کن
از رنگ و ریا بیچاره شدم ساقی کجایی
در شهر جنون آواره شدم ساقی کجایی
ای ساقی ای ساقی پیاله پر کن
دریای روحم را ز ناله پر کن
ای ساقی من عمر دوباره ای ندارم
با جامی مستم کن که چاره ای ندارم
ای ساقی من عمر دوباره ای ندارم
با جامی مستم کن که چاره ای ندارم
از رنگ و ریا بیچاره شدم ساقی کجایی
آخ در شهر جنون آواره شدم ساقی کجایی
از رنگ و ریا بیچاره شدم ساقی کجایی
آخ در شهر جنون آواره شدم ساقی
کجایی

پشیمانم چرا از دست رفتی
وفا دارم به عهدی که شکستی
تو رفتی از کنارم کوچ کردی
میان آروزهایم نشستی
نمیرسم به تو گذشتم از خودم
رها نکردمت ولی رها شدم
کسی نمانده است به انتظار من
تو در کنار او غمت کنار من
میان خاطراتت آن چنان در سینه میکوبم
که ثابت میکند یک دست هم صدا دارد
یقین دارم کسی ظرف دعا را جا به جا کرده
تو را من آرزو کردم کسی دیگر تورا دارد

کنار من نیستی

مقابلم نباش

عاشقترم‌ نکن

توی دلم نباش

سنگینی می کنه

غمت روی سینه

رفتی و‌ دلتنگم

شِگردِ تو اینه

دلم رو می بری

کجا رها کنی

نمی میرم اگه

برام دعا کنی

به دوری از خودت

بد عادتم نکن

مثه همه نباش

قضاوتم نکن

من که نمی تونم

دشمن تو باشم

یه زخم کاری شم

رو تن تو‌ باشم

ببین چقد مَردم

چه حال و روزی ام

بعد از جدایی هم

رفیقِ خوبی ام

هنوز برای عشق تو

من هیجان دارم

ولی نمی دونم

چقد زمان دارم

به دوری از خودت

بد عادتم نکن

مثه همه نباش

قضاوتم نکن

من که نمی تونم

دشمن تو باشم

یه زخم کاری شم

رو تن تو‌ باشم

شاید این اولین خواب آرام ماست

لحظه ی سرخوش رقص نور و سایه هاست
میرقصم در شعله ها با تو پروانه ام

سرمستم از عطر تو شادم دیوانه ام
هرکجا میروی صبر کن بی من مرو

با ابد با توام جان من بی تن نرو
یارم دلدارم هر لحظه میبینمت تورا

یارم دلدارم برگرد و پیدا کن مرا

وقتی مرورت می کنم صدبار عاشق می شوم

حتی برای مرگ هم با تو موافق می شوم

دلتنگی شب های من ! در من طلوعی تازه ای

پیراهن عشقی که بر تنهایی ام اندازه ای

دلواپسی های مرا از من بگیر ای عشق

دیوانگی های مرا گردن بگیر ای عشق

من از دلم دیوانگی را پس نمی گیرم

از چشم هایت زندگی را پس نمی گیرم

در آرزویم رد چشمان تو پیدا می شود

وقتی نباشی زندگی روز مبادا می شود

در آتش چشمان تو خاموش کردم خویش را

در انتظار بودنت  آغوش کردم خویش را

دلواپسی های مرا از من بگیر ای عشق

دیوانگی های مرا گردن بگیر ای عشق

من از دلم دیوانگی را پس نمی گیرم

از چشم هایت زندگی را پس نمی گیرم

تمام قطره های پاک باران های غربت را قسم دادم

پیامم را برای قاصد شبهای دلتنگی فرستادم

نبودی و برای دیدنت هر شب به حال گریه افتادم

فقط از زنده بودن لحظه های ناب با تو مانده در یادم

همان جایی که دستم را رها کردی نشستم بی تو سرگردان

نمی دانی که قلب پرپری با حسرتت جا مانده در باران

مرا اندازه ی یک خاطره در گوشه ای از یاد خود بنشان

که من آوازه خوانم دوره گرد کوچه های شهر خاموشان

شب مستی نمی ارزد

به چنین صبح خماری

غم من چاره ندارد

تو مرا دوست نداری

کاش می شد که از اول

به دلم پا نگذاری

جان به جانم شده اما

تو مرا دوست نداری

تو مرا دوست نداری

چگونه می توانم اینهمه غم را در این سینه نگه دارم

چگونه آرزویم را به دوش بیقرار باد بسپارم

چنان بی تکیه گاهم که تمام لحظه هارا بی تو ناچارم

برای گریه کردن سر به روی شانه ی بیگانه بگذارم

مرا در غربت سرد بیایان های بی مجنون رها کردی

تو بر ویرانه های قلب من یک بیستون آخر بنا کردی

مرا با تیشه و فرهاد و عاشق پیشگی ها آشنا کردی

بسوزد پیرت ای دنیا چه ها کردی چه ها کردی چه ها کردی

شب مستی نمی ارزد

به چنین صبح خماری

غم من چاره ندارد

تو مرا دوست نداری

کاش می شد که از اول

به دلم پا نگذاری

جان به جانم شده دردا

که مرا دوست نداری

تو مرا دوست نداری

وطن تنت هزار زخم بی زبان

وطن خزان دل نشین عاشقان وطن وطن وطن …

وطن شکوه مادرانه منی

وطن تو اشک بی بهانه ی منی وطن وطن وطن …

غروز آریایی منی خودم شکسته ام تو نشکنی

چکیده بغض تاز چشمای من خودم فدای تو غمت برای من

تویی هزار و یک دلیل بودنم به خاکت عاشقانه بوسه میزنم

وطن تنت هزار زخم بی زبان

وطن خزان دل نشین عاشقان وطن وطن وطن …

وطن شکوه مادرانه منی

وطن تو اشک بی بهانه ی منی وطن وطن وطن …

ایران تو تا ابد بمان هرگز نمیری از میان

هستم اگر تو باشی ایران دیار عاشقان

نامت همیشه بر زبان جانم فدای نامت

ﻣﺮا رازﻳﺴﺖ اﻧﺪر دل ﺑﻪ ﺧﻮن دل ﭘﺮورده

ﻣﺮا رازﻳﺴﺖ اﻧﺪر دل ﺑﻪ ﺧﻮن دل ﭘﺮورده

وﻟﻴﻜﻦ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻢ راز ﭼﻮن ﻣﺤﺮم ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ

وﻟﻴﻜﻦ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻢ راز ﭼﻮن ﻣﺤﺮم ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ

ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﺎ درد ﭼﻮن درﻣﺎن ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﻢ

ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﺎ زﺧﻢ ﭼﻮن ﻣﺮﻫﻢ ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ

تلاوت میکنم با درد چون درمان نمیابم

تلاوت میکنم با درد چون درمان نمیابم

تحمل می کنم با زخم تحمل میکنم

با زخم چون مرهم نمیبینم

ﻣﺮا رازﻳﺴﺖ اﻧﺪر دل ﺑﻪ ﺧﻮن دل ﭘﺮورده

ﻣﺮا رازﻳﺴﺖ اﻧﺪر دل ﺑﻪ ﺧﻮن دل ﭘﺮورده

وﻟﻴﻜﻦ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻢ راز ﭼﻮن ﻣﺤﺮم ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ

وﻟﻴﻜﻦ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻢ راز ﭼﻮن ﻣﺤﺮم ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻢ