بگو از غصه بگو

بگو از شاپرکا بگو

از خنده ی صبح قصه بادبادکا

برسون دست منو به بلندای درخت

به بنفشه ها بگو

عطرشو دارم هوس

به پرنده ها بگو

میخوام از اینجا برم

تن من گیر کرده اینجا

ولی من اونجاست دلم

دلم تنگه برا شهرم

برا خونه واسه روز و شب و کوچه خیابونش

واسه برفا و بارونش

من هرکاری کردم قلبمو برداری

تو یه راه فراری واسه شب تاریکم و این بی قراری

تو پاتو میذاری تو خوابمو تا خود صبح ادامه داری

برای اولین بار انقد عاشقم ای غریبه تو آشنای من باش

از چشام بفهم زنده شد تو من با تو شوق پرواز

تکیه گاهتم باش مراقبم باش

منو با خودت ببر اگه حتی آخر راه با تو مرگه

میدونی زنده بودن بی تو یه درده

نگهم دار توی دست و توی قلبت

میشدش قبل تو شبام سرد و بی صدا

نداشتم کسی که بیاره قلبشو برام

اگه یه دنیا بشه ازت فاصلت باهام

نمیشه اسمتو بگیرن از روی لبام

بغلم خونته حیفه، تنت از خونه بره
فاصلم باهات کمه تو ازم دوره دلت
این خیابون های خالی، منتظرم تو کجایی
من رو دورم کن از این شهر، که ازش خاطره داریم
این خیابون های خالی، منتظرم تو کجایی
من رو دورم کن از این شهر، که ازش خاطره داریم

داره از چشمام جا اشک خون میاد پایین
دائم میبینم همه فصل ها رو پاییز
دیگه هیچ امیدی به فردای ما نیست
این همه غم توی دریای ما ریخت
از پشت پنجره شب زده بیرون
دیگه قشنگ نیست این منظره بیرون
همه چی یه جوریه، یخ زده، بی روح
گیرم توو این حال برزخ ویرون
این خیابون های خالی، منتظرم تو کجایی
من رو دورم کن از این شهر، که ازش خاطره داریم
این خیابون های خالی، منتظرم تو کجایی
من رو دورم کن از این شهر، که ازش خاطره داریم

خیابونای خالی منتظرم تو کجایی

منو دورم کن از این شهر که ازش خاطره داریم

خیابونای خالی منتظرم تو کجایی

منو دورم کن از این شهر که ازش خاطره داریم