در این غبار ردی از آن سوار نیست

کو شانه ای تا سر نَهَم

کو یار من آینه جان

تا کِی زَنَم تا کِی زَنَم

در زَخمهایم استخوان

آینه جان آینه جان

آتش زدم بر جان خود

بنگر دلِ نابود را

شاید مرا پیدا کنی

شاید ببینی دود را

چشم بارید بغضم را

باران شُست اشکم را

ببین مرا آینه جان ، آینه جان ، آینه جان

ماهم کجاست ای آسمان ، ماهم کجاست

من گم شدم ای ساربان ، راهم کجاست

جز من نمی داند کسی چه حسرتی کشیده ام

تو که نفس های مرا یک شبه آه کرده ای

آنقدر ویرانم اگر بری گناه کرده ای

زنده نمی مانم نرو/ روح من از جانم نرو

من التماس آخرم/ من چشم گریانم نرو

به من بگو چگونه ببخشم تو را

ماندم من بعد از این درد نمردم چرا

من تاری از موی تو را به یک جهان ندادم

بعد از یه عمر آسان چقدر دادی مرا به بادم