منِ شبگردِ تنها را ، تو باید خوب بشناسی

ببار ای ابرکِ تیره ، هوای دل نفس گیره

منو در گریه خوابم کن ، دلم از غصه میمیره

شاهد دلتنگی من قطره های ریزِ بارون

همدمِ تنهایی من سایه ی خیسِ خیابون

ببار ای آسمون امشب که تنهایی منو برده

ببار و گریه کن تا صبح به حال قلبِ پژمرده

بدونِ چترم و تنها ، تو فکرِ لحظه ی رفتن

یه بغضی تو گلوم مونده از این احساس دل بستن

هنوزم چشمای تو چراغِ خونه ی منه

توی دریای نگات بیرحمی موج میزنه

شاهد دلتنگی من قطره های ریزِ بارون

همدمِ تنهایی من سایه سردِ خیابون