نگاه مى كنى و تمام موسيقيم هواتو مى گیره

نگاه مى كنى و چشات دلشورس چشات بارونه

آخه عزيز دلم، ميون اين همه زن كى جاتو مى گیره؟

نگاه مى كنى و یه بغض نصفه شبی تواتاق مى افته

نگاه مى كنى و يه سرقت ادبى اتفاق مى افته

سفر نمى كنم از كنار چشمايى كه اعتبار منن

چشای تو شعرن، تمام بیتایی كه يادگار منن

نبينم اين شعرا كه روى صورتته دوباره خيس بشه

كى فكرشو مى كرد كه اين ترانه سرا غزل نويس بشه

عاشقِ پروازه ، من

بال و پَرِ خوبى ام به خدا

از صورت ماهش نگو

از قهر كوتاهش نگو

از پاييزِ زرد و نارنجى و سرخ

از رنگِ دل خواهش نگو

از موهاى بازش نگو

از قلب پُر رازش نگو

از آسمونى كه بى رحمانه مياد

به شكلِ پروازش نگو

از راه رفتناش نگم

واى از خنده هاش نگم

از بلايى كه اورده به سرم

با تُنِ صداش نگم

از لجبازياش نگم

واى از بازياش نگم

از خيلى چيزا كه ديوونه م مى كنه

اين دفعه كاش نگم !