منم که بغض تلخ کوچه های تهرانم

شبیه خاطراتمان شبیه بارانم

بیا که آه دوریت گرفته دامانم

بی تو هرشب این دیوانگی را گریه کردم

ای کاش گفته بودم بعد تو تعبیر دردم

ای عشق راه دورم از تو را باور نکردم

جانا جز تو در قلبم کسی فرمانروا نیست

این بغض بر من دیوانه ی رویت روا نیست

بازآ در نگاه خیس من جز تو حسی آشنا نیست

خودت بی اطلاع بودی

تو خوبی نیست مثلت اصلا

شبیه قصه ها بودی

من اصلا فکر نمیکردم

که عاشق شم به این زودی

باهات ویرونه شد قلبم

خودت فرمانروا بودی

توخوبی قد یک دنیا

همون که خیلی میخوامش

همه دلشوره هام با تو

شدن احساس آرامش

توخوبی قد یک دنیا

همون که خیلی میخوامش

همه دلشوره هام با تو

شدن احساس آرامش

یه حسی بود تو قلبم

که اسمش عشق شده کم کم

چیکار کردی که اینجوری

طرفدارت شده قلبم

به من نزدیکه قلب تو

سلیقه ی منی بدجور

چجوری دل به تو بستم

من دیونه ی مغرور

توخوبی قد یک دنیا

همون که خیلی میخوامش

همه دلشوره هام با تو

شدن احساس آرامش

توخوبی قد یک دنیا

همون که خیلی میخوامش

همه دلشوره هام با تو

شدن احساس آرامش