مرا ببخش  که دل به کس نبسته ام

اگر نشد   دل از هوای تو بگیرم

مرا ببخش   دلیلِ زنده بودنم

مرا ببخش   که از تو دل نمی کنم

اگر نشد   برای عشق تو بمیرم

بدون تو ، اسیر حرف مردمم

به موج غم ، همیشه در تلاطمم

ببین غمت ، چه کرده با جهانِ من؟

بی تو در التهاب جای خالی ات شکسته ام

بی تو در انتظارِ عشق تو به غم نشسته ام

بی تو ترانه خوانِ دردم

برگرد ببین ز داغ تو چه آمده به روز من

برگرد ببین چه کرده با من آهِ سینه سوز من

برگرد ببین نگاه سردم

بدون تو  اسیر حرف مردمم

به موج غم  همیشه در تلاطمم

ببین غمت  چه کرده با جهانِ من؟

بغض پنهان شده در سینه ی من

صورت سرد در آیینه ی من

روز تلخ رفتنت کابوس شد

یاور مومن دیرینه ی من

من اسیر تو شدم به شرط آزادی

خاطرت هست به من قول نرفتن دادی

بی وفا رفتی و از من تو نکردی یادی

دلم گرفت مرا صدا کن

به جای خود مرا نگاه کن

از این خزان دل جدا کن

بیا مرا ز غم رها کن

از دوری تو مغروری خود بیزارم

این شهر حسود عشقم رو ربود رفت یارم

شاید که توام از دوری من بریده باشی

میمیرم اگر عکس رخ من

در رهگذری جانا تو دیده باشی

دلم گرفت مرا صدا کن

به جای خود مرا نگاه کن

از این خزان دل جدا کن

بیا مرا ز غم رها کن