شمعدونیای رو تراس

هوای دل بارونیه

منو یه عالمه هراس

تو رفتی بی من به سفر

سفر سلامت ای عزیز

دیگه ترو نمیبینم

شدم بدون تو مریض

انگاری رنگ بی کسی

نشسته روی دیوارا

هی با خودم حرف میزنم

شدم مثل دیوونه ها

یخ زده کل زندگیم

از وقتی رفتی بی خبر

بیا به داد من برس

زدی به قلبم تو تبر

“چشمامو میبندم به رو دنیا

میخوام همه چی یادم بره

این ذهن لعنتیو خسته

انگاری داره میترکه

همش همش خاطرهاتو

همش به یاد چشمات

میپیچه باز توی گوش من

صدای اون خندیدنات”

همش چشام خیره به عکسات

خیس شدن صفحه ی گوشی

قفلی روی شماره ی تو

جواب نمیدی چرا ؟ کوشی

پرسه پرسه توی خیابون

زیر چتر و نم نم بارون

تنهام نمیزارن چرا پس

یک لحظه اون خاطره هامون