گاهی پریشان حال و طوفانی گاهی پر از امواج پیوسته

بالا تر از آغاز یه عشقی تو یک پایان زیبایی

در هر نگاهت قصه ایی داری اندازه ی صد سال تنهایی

از دیدن من دست بردار و تمامم کن

راهم اگر سمت تو آمد سر به راهم کن

من چیزی از چشمان زیبایت نمی خواهم

گاهی فقط گاهی از آن بالا نگاهم کن

آخر چرا در گوشه ی چشمان تو غم بود

وقتی فقط نام تو در یادم عزیزم بود

مثل سپر بودم برایت هر زمانی

که بحران عشق و آبرویت روی دوشم بود

اینجا همون جاییه که کلاً فرقی نداره آخرش چی میشه

تصمیم من در مورد فردا

هرجا ازم دوری عوض میشه

باید نبایدهای این دنیا با عشق بدجوری عوض میشه

تو بغض کردی از سوال من چیزی نگفتی چون خدایی تو

من یک سوال ساده پرسیدم پنجاه سالم شه کجایی تو

جز اشکی که چشماتو پر میکرد چیزی نگفتی وصف حالت شه

حتی نتونستی بگی عشقم حالا بذار پنجاه سالت شه

نزدیک نزدیکی به من اما این سال ها سالای دوری بود

عمری رو جون کندم کنارت که مرز من و تو سال نوری بود

اینا که پرسیدم ازت ای کاش یک روز از عشقت سوالت شه

چیزی نگه راحت ازت رد شه سی سالته هشتاد سالت شه

چند وقته باهم زیر یک سقفیم هر ساعتش چند ساله من تنهام

یک روز قبل از رفتنم میری صد سال بعد از رفتنت اینجام

اینارو گفتم چون قسم خوردی با من تمام عمر میمونی

اینارو میپرسم ازم رد شی چون من که میدونم نمیمونی