آن ﻛﻪ درﻣﺎﻧﻢ ﺑﻮد درد ﺑﻰ درﻣﺎن ﺷﺪ
روح ﻣﻦ ﺑﻌﺪ از ﺗﻮ روح ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪ

آﻧﻜﻪ ﻳﺎدم ﻣﻰ داد زﻧﺪﮔﻰ ﻛﺮدن را
ﻛﺎش ﻳﺎدم ﻣﻰ داد ﻣﻌﻨﻰ رﻓﺘﻦ را

وای اﮔﺮ ﺳﻔﺮ ﻧﺒﻮد ﻗﻠﺐ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻧﺒﻮد
وای اﮔﺮ ﻛﻨﺎر ﻣﻦ ﺟﺎی ﺧﺎﻟﻴﺖ ﻧﺒﻮد

وای اﮔﺮ ﻛﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﻰ رﺳﻴﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻮ
زود زود زود زود زود وای اﮔﺮ

ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﻋﺸﻖ واﺳﻪ ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﺗﻜﺮار ﻧﺸﺪ
رﻓﺘﻰ دﻧﻴﺎم ﺧﻮاﺑﻴﺪ دﻳﮕﻪ ﺑﻴﺪار ﻧﺸﺪ

ﺗﻮ ﺳﻔﺮ ﻛﺮدی وﻟﻰ ﻗﻠﺒﻢ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﺮ ﺷﺪ
رﻓﺘﻰ ﻓﺮﻳﺎد زدم ﮔﻮش دﻧﻴﺎ ﻛﺮ ﺷﺪ

وای اﮔﺮ ﺳﻔﺮ ﻧﺒﻮد ﻗﻠﺐ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻧﺒﻮد
وای اﮔﺮ ﻛﻨﺎر ﻣﻦ ﺟﺎی ﺧﺎﻟﻴﺖ ﻧﺒﻮد

ﻣﮕﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻔﺮ ﻋﻤﺮو ﺗﺎ آﺧﺮ ﺑﺮی
ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻮ ﻧﻤﻴﺸﻪ ﺑﻰ ﻳﺎر و ﻳﺎور ﺑﺮی
دﺳﺘﻤﻮ ول ﻧﻜﻨﻰ ﺳﺮد و ﺗﺎرﻳﻜﻪ راه
ﻣﻦ ﺑﻰ ﺗﻮ ﭼﻴﻜﺎر ﻛﻨﻢ واﺳﻢ ﺗﻮﻳﻰ ﺗﻜﻴﻪ ﮔﺎه
دل دل دل اﻣﻮن از دﺳﺖ ﺗﻮ و ﻛﺎر ﺗﻮ
ﺧﺴﺘﻪ ام از ﺑﺎزی ﻫﺮ ﺑﺎر ﺗﻮ
ای دل ای دل
ﻣﻦ ﺑﺎ روزاﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺘﻰ در ﺳﺘﻴﺰم
ﺑﻪ اﻣﻴﺪ ﺑﻮدﻧﺖ زﻧﺪم ﻋﺰﻳﺰم
ﺧﻮﻧﻪ ی ﻓﺮدا رو ﻣﻴﺴﺎزم ﻛﻨﺎرت
ﻫﺮ ﭼﻰ دارم از دﻟﻢ ﺑﻪ ﭘﺎت ﻣﻴﺮﻳﺰم
دل دل دل اﻣﻮن از دﺳﺖ ﺗﻮ و ﻛﺎر ﺗﻮ
ﺧﺴﺘﻪ ام از ﺑﺎزی ﻫﺮ ﺑﺎر ﺗﻮ
ای دل ای دل

زده به سرم خونه رو گلدون بچینم آفتاب از بوم بگیرم
روزا رو ایوون بشینم به دردا بخندم
زده به سرم ته جیبم خالی کنم

باهاش یه کم یه حالی کنم بارو ببندم
یه جا که ساحلی باشه یه دونه قایقی باشه
فقط من باشم و تو باشی و عاشقی باشه
مهم نیست هر وری ام بود اگه جنگلیم بود
بزنیم تو دلشو تا خود صبح غم ولی ممنوع
شده هرجا بریم یه سفر تنها هرکی میاد برپا هرکی میاد از ماست
به دردا بگیم یه قدم درجا برن بزنن تنها یکم بکنن از ما
تا وقتی که لبخند تو هست نمیزنه غم به دلم
نمیشینه اخم به چشم کجا دارم که برم
با تو جون میده خطر با تو میچسبه سفر
بریم یه جا که از هیشکی نباشه دیگه خبر