همچو اشکی شکسته از چشم افتادم

خودم را بردم از یادم

خودم برا بردم از یادم

مرا عاشق کردی بی رویا جاماندم

تمام شب بی تو در کوچه میخواندم

چه گوید از غم تو خودکار بی جوهر

بگو که تو از من ندیدی عاشق تر

نگاهم مانده به در خودم را بردم به سفر

شکستن در طوفان تقدیر قایق بود

و کشتش دریایی که میگفت عاشق بود

چه خوش بود از این درد دل سنگ ساحل

دل ماه شکست از شکست منو دل

آه رفیقم عزیزم بشنو فریادم

همچو اشکی شکسته از چشم افتادم

خودم را بردم از یادم

خودم برا بردم از یادم