جز این که صد تا دنیا فاصله داری از من

فاصله مون یه دنیاست پس انتها نداره

ما مال هم نمیشیم تو روز و من ستاره

نه قلب تو بند منه نه فکرمی همیشه

بیا به هم دروغ نگیم اینجوری حل نمیشه

نه یاد من مونده نه تو که قلب کی نحیفه

مسلما بیشتر از این حافظمون ضعیفه

مهم نبود از اول که آخرش چی میشه

نگفته ها زیاده اما این آخریشه

هرکی بخواد میتونه تو قلب تو بشینه

خوب به خودت نگاه کن فرق من و تو اینه

تو سر جنگی محاله دل تو آرامش بخواد

میگی بد بودم به چشمت همه ی مشکل از اینه

باورش سخته ولی خب تو میگی حتما همینه

منو بد دیدی همیشه واسه سرگیجست بشین

انقد از بالا نبین من اینجام رو زمین

اصلا من بد تو خوب حالا منو بیخود بکوب

قصه ی میخو سنگ دیگه بیخود نجنگ

به حرفام شک نکن که میشناسم تو رو

ازم راهت سواس همین راهو برو

به ته مونده ی این عشق که اینجور دلخوشی

با این راهی که میری همونم میکشی

من اگه اینجوری میرم کنار از سر رات

چون دیگه جونی نمونده که بجنگم باهات

اصلا من بد تو خوب حالا منو بیخود بکوب

قصه ی میخو سنگ دیگه بیخود نجنگ

هی میخوام چیزی نگم منو دیوونم نکن

منو از اینی که هستم پشیمونم نکن

بحثی که تکراریه اخه مگه اجباریه

همیشه حق با تو بوده خب دیگه چه کاریه

لحظه به لحظه فکر ناامیدی

این لحظات امونم و بریده

اون که میگفت با دستای دل من

از قفس بی کسی آزاد شد

چی شد که با گریه ی من شاد شد

با شبنم اشک من آباد شد

از وقتی رفت یه روز خوش ندیدم

خواستم دلم یه گوشه ای بمیره

خسته شدم چه انتظار سختی

یکی بیاد جون منو بگیره

قلب من از تپیدنش خسته شد

نبضم با ضربه های معکوس مرد

قلب من از خستگی خوابش گرفت

این دل ناامید و مایوس مرد

شاید صدای زخمی دل من

مرهم زخمای دل تو باشه

شاید که قصه ی جدایی من

نذاره هیشکی از کسی جدا شه

از وقتی رفت یه روز خوش ندیدم

خواستم دلم یه گوشه ای بمیره

خسته شدم چه انتظار سختی

یکی بیاد جون منو بگیره

قلب من از تپیدنش خسته شد

نبضم با ضربه های معکوس مرد

قلب من از خستگی خوابش گرفت

این دل ناامید و مایوس مرد