از آدمی که میشناختی میمونه

با قلبی که بی حسه

آخر این قصه

به همه دردو غماش میرسه

تقدیر منم شاید این بوده

مردم واسه یه عشق بیهوده

که ذره ذره آبم کرد

کلی بیتابم کرد

با نبودناش هی بی خوابم کرد

قفس چرا کشیدی برام

رو قلبی که با عشقم بهت دادمش

با این همه من عکس ترو

هنوز رو دیوار خونم دارمش

خستم ازین دردی که بعد از تو

مغز من گرفتارش شده

عشقی که بد کرده باهام اما دلم

اینجوری بیمارش شده

سخته قبولش کنم این حالم

تا نفس دارم باید همرام بشه

هرکی منو ببینه میپرسه که این

عاشق دیوونه چشه

تا باهمیم غمی نی

گاهی روی آسمون

گاهی روی زمینیم

رفیقای صمیمی

همیشه همینیم

جنگیدم خنیدیدیم ولی باز رفیقیم

« قسمت اول »

میام تیمم باهامه

داریم هوا همو

دور و برم پره

همه رفیقنو

کف شهر و بگرد مثه ماها نیست نه

همه بیستن تو تیممون خوبا فیکسن

تیکه کلامامون عین همه

پز میدیم همه جا میگی که رفیقمه

همه راز های همو میدونیم

توو رگی همیم ، اصلا ما رفیق خونیم

باشما میرم تو دل خطر

همیشه میچینم با شما سفر

عشق تو همه آهنگا هست

بگیر از قدیم تا الان ، همین و بس

« ترجیع‌بند »

رفیقای صمیمی

تا باهمیم غمی نی

گاهی روی آسمون

گاهی روی زمینیم

رفیقای صمیمی

همیشه همینیم

جنگیدم خنیدیدیم ولی باز رفیقیم

« قسمت دوم »

جمع جمعِ خوباست

با همیمم همه جور ما

مثلمون هیچجا

نیست واقعاً رک و روو راست

کم نمیذاریم

عمراً ما کم بیاریم

۳ تاییم اما

۳تایی ما زیادیم

من پشتم گرمه چون رفیقم تویی

کسی چپ بشه باهات حالشو‌ میگیرم فوری

تو اصلا بگو بریم کره ماه

اصلا هرجا بگی کافیه لب تر کنی

« ترجیع‌بند »

رفیقای صمیمی

تا باهمیم غمی نی

گاهی روی آسمون

گاهی روی زمینیم

رفیقای صمیمی

همیشه همینیم

جنگیدم خنیدیدیم ولی باز رفیقیم

اگه تو نباشی نشه من بمونم و من وقتی صبح میرن همه

بشه طوریم همه خودین مثل خودمونن آدمای گلین

بذار بره بالا نبضم باز حرف بزنم عمدا باهات

همه بفهمن هنوزم هستم باهات

امشب به یاد هردومون میمونه این خط این نشون

زنگ میزنم دوستام بیان جمعمو بگیرن دستشون

امشب به یاد هردومون میمونه این خط این نشون

زنگ میزنم دوستام بیان جمعمو بگیرن دستشون

تا چشمام خورد بهت بر خوردم باهات

نبضم هول شده تند تند خورد باز

تا بهم زدی لبخند قلبم پر پر زد

تو مال منی منم شدم تک پر پس

شکر کن که داریم همو بگو وقتی باهمیم پس چی داریم کمو

امشب به یاد هردومون میمونه این خط این نشون

زنگ میزنم دوستام بیان جمعمو بگیرن دستشون

امشب به یاد هردومون میمونه این خط این نشون

زنگ میزنم دوستام بیان جمعمو بگیرن دستشون

مگه میشه صدا خندیدنات به این سادگی از یاد بره

تو از حالمو این دردای من چیزی نمیدونی ببین

یه وقتایی باید دل بکنه آدم بره

جای تو حرف میزنم من هرشب با گلای باغچه

میخوام این قلبو درارم بذارم گوشه طاقچه

ما نشد حتی یه بارم کوچمون چراغونی شه

کی اصلا فکرشو میکرد آخر قصمون این شه

کاش میشد باز باهم شب به دریا بزنیم قایقش از من

چشم بذاریم مثل اون قدیما برم قایم بشم من

بعد تو بگو برا کی برم لباس قشنگامو بپوشم

تو نمیدونی اما غمت بد سنگینه رو دوشم

جای تو حرف میزنم من هرشب با گلای باغچه

میخوام این قلبو درارم بذارم گوشه طاقچه

ما نشد حتی یه بارم کوچمون چراغونی شه

کی اصلا فکرشو میکرد آخر قصمون این شه

قاصدک گفت که باهاتم گفتم تو هم مسافری

جای پای هر آدمی خراشی روی بدنم

هر بار یکی بالا میره میگم الانه بشکنم

یه جور ازم رد میشن که تصویرش پاک نمیشه

تا دردم آروم میگیره یه درد تازه شروع میشه

من دیگه خسته شدم همه راها به روم بسته شدن

واسه اونکه پایینه راهی به پشت بوم شدم

من یه خسته دلم از عالم و آدم شکسته دلم

یه تیکه چوب شکسته شدم با وصله پینه حل نمیشه مشکلم

سکوی پرتاب خیلیا شدم رفت

مردم و زنده شدم تو بارون و برف

آخرش نوش که رسید منو انداخت یه طرف

تورو خدا هرچی میشنوی بین خودمون بمونه

من سال ها تکیه گاه گنجشکای خونه

چه دردا کشیدم به خدا که یادم میمونه

من دیگه خسته شدم همه راها به روم بسته شدن

واسه اونکه پایینه راهی به پشت بوم شدم