ﻫﻴﭻ ﻛﺪوم از ﻣﺎ ﺗﻬﺶ ﺑﺮﻧﺪه ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺎزﻧﺪه دﻧﻴﺎ اوﻣﺪﻳﻢ

ﻣﺎ ﺗﻤﺎﻣﻤﻮن از اوﻟﻴﻦ ﻧﻔﺲ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻣﺸﺖ ﭘﺮوﻧﺪه دﻧﻴﺎ اوﻣﺪﻳﻢ

ﺗﻮی اﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻋﺮوﺳﻜﻰ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﻤﻮن ﻣﺜﻞ ﺻﺤﻨﻪ ﺳﺎزﻳﻪ

اﻳﻨﻜﻪ اﺳﻤﺸﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻦ زﻧﺪﮔﻰ زﻧﺪﮔﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻪ ﻋﺮوﺳﮏ ﺑﺎزﻳﻪ

واﺳﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﻧﻜﺮدن اﻧﻘﺪر ﺑﻬﻮﻧﻪ دارﻳﻢ ﻣﺮﮔﻤﻮن و ﭘﺎی اﻳﻨﻮ اون ﻧﺬارﻳﻢ

اﻳﻦ ﻫﺠﻮم دام درد ﻧﻔﺴﺎﻣﻮﻧﻮ ﺑﺮﻳﺪه

ﺧﻴﻠﻰ وﻗﺘﻪ ﺟﻮﻧﻤﻮن ﺑﻪ ﻟﺐ رﺳﻴﺪه

ﻣﺜﻞ ﺑﺮگ ﺗﻮ ﺑﺎدﻳﻢ ﺧﻴﻠﻰ وﻗﺘﻪ اﻓﺘﺎدﻳﻢ

ﻣﺎ ﺗﻮ آﺳﻤﻮن رﻫﺎ ﺷﺪﻳﻢ

ﺑﻐﺾ رو ﺑﻪ ﺑﺎروﻧﻴﻢ دردﻣﻮﻧﻮ ﻣﻴﺪوﻧﻴﻢ ﻣﺎ ﻳﻪ ﻋﻤﺮه ﺑﻪ ﺳﻜﻮت ﻣﺒﺘﻠﺎ ﺷﺪﻳﻢ

واﺳﻪ زﻧﺪﮔﻰ ﻧﻜﺮدن اﻧﻘﺪر ﺑﻬﻮﻧﻪ دارﻳﻢ ﻣﺮﮔﻤﻮن و ﭘﺎی اﻳﻨﻮ اون ﻧﺬارﻳﻢ

اﻳﻦ ﻫﺠﻮم دام درد ﻧﻔﺴﺎﻣﻮﻧﻮ ﺑﺮﻳﺪه

ﺧﻴﻠﻰ وﻗﺘﻪ ﺟﻮﻧﻤﻮن ﺑﻪ ﻟﺐ رﺳﻴﺪه

تو خیلی بد قلقی، تو خیلی بد قلقی

تو ساکتی که نشونم بدی، شبیه منی

تو میکشی منو تا، چهار کلمه حرف بزنی

تو یه تصادف عمدی میون من با خودم

ولی بدون، تصادفی، من عاشقت نشدم

تو‌ کوه و جنگل و بارون، تو ابر رو سرمی

تو خیلی ازسرم زیادی و همیشه کمی

تو خیلی عاشقمی و نشون نمیدی یکم

به من که خوب میدونی چقدر عاشقتم

میگم بریم یه سفر، حالمون عوض شه یکم

میگی بریم، ولی قبلش، بذار یه چیزی بگم

برای من که جهنم باهات خواستنیه

همین یه جمله ینی این سفر نرفتنیه

چقد تو جمع بپرسم چیه چرا تو همی

تو‌ ناخدای کل، کشتیای غرق شدمی

تو‌ کوه و جنگل و بارون تو ابر رو سرمی

تو خیلی ازسرم زیادی و همیشه کمی

تو خیلی عاشقمی و نشون نمیدی یکم

به من که خوب میدونی چقدر عاشقتم

تو هق‌هقی