توی که دلتنگ همه

مو که گرفتار چشمات

یه دنیا توی دلوم غمه

تو که عروس بندری

همش داری دل میبری

منی که محتاج نگات

یه نگاه بنداز اینوری

بیا و دستمو بگیر

میدونی از همه سری

توی که قبله منو

واسم امید اخری

قلبم که عاشقته

عاشق موج نگات

وقتی کناره منی

میرم تو حال هوات

هوای داغ جنوب

حرم تو دستهای تو

چه خوبه تنگ غروب

نگام به چشمای تو

من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

سیب را دست تو دید

غضب‌آلود به من کرد نگاه

سیب دندان‌زده از دست تو افتاد به خاک

و تو رفتی و هنوز

سال‌ها هست که در گوش من آرام آرام

خش خش گام تو تکرارکنان می‌دهد آزارم

و من اندیشه‌کنان غرق در این پندارم

که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت

همیشه نیمه های شب پر از باران یکریزم

بین اندازه ی یک صید تن زخمی غم انگیزم

منم همگریه ی دلتنگی ابر بهاری ها

پر از احساس سوزش از تمام زخم کاری ها

امید ناامید از آخرین چشم انتظاری ها

ای ماجرای ناتمام من

زخم به دور از التیام من

تا می پری از روی بام من

دنیا نمی چرخد به کام من

ای دوستی بی دوام من

بدرودهای بی سلام من

ویرانی عشقت به نام من

قلبت چرا نبوده رام من

شبیه قطره های اشک خالص وقت شیدایی

صدای پای غم در کوچه ی رگبار تنهایی

منم در انتظارت گرچه می دانم نمی آیی

چنان بغض شکستم با دلی لبریز یکرنگی

غبار قاب عکسی مانده در مخروبه ای جنگی

پرم از خاطرات عاشقی در شهر دلتنگی

ای ماجرای ناتمام من

زخم به دور از التیام من

تا میپری از روی بام من

دنیا نمی چرخد به کام من

ای دوستی بی دوام من

بدرودهای بی سلام من

ویرانی عشقت به نام من

قلبت چرا نبوده رام من