صدام کن که صدات آرامش منه اسم تو دلیل نفس کشیدنه
کاش میشد یجوری حرفامو بهت بگم فقط پیش تو دل آروم میشه یه کم
کنار تو یه عمر بازم واسم کمه هیچی نمیخوام بشه عشق تو بسمه
هر جوری باشه باز من دیوونتم من واسه گریه هام دنبال شونتم
بی بی دلی سربازتم همه میرن ولی من ثابتم
طوفان میکنم با همه اما پیش تو من ساکتم

بی بی دلی سربازتم همه میرن ولی من ثابتم
طوفان میکنم با همه اما پیش تو من ساکت
دلواپست میشم همش ببین دستاتو ول نکن پیشم بشین
نفس کشیدن سخته بی چشات ای عشق اول عشق آخرین
بی بی دلی سربازتم همه میرن ولی من ثابتم
طوفان میکنم با همه اما پیش تو من ساکتم
بی بی دلی سربازتم همه میرن ولی من ثابتم
طوفان میکنم با همه اما پیش تو من ساکتم

که یک دقیقه حتی توی خیالمم نیست

چشاشو رو تبم میبنده به بغض هر شبم میخنده

ببین واسه یه لحظه هم به فکر حال من نیست

عشق همه ی کابوسم شد عشق بعد تو افسوسم شد

من بهونه ای ندارم اگه تو هم نباشی بخوام دوام بیارم

نه بعد تو رویایی نیست نه بعد تو دنیای نیست

من بدون تو عزیزم از نفس کشیدم تصوری ندارم

بهت تمام دنیامو دادم چی جای اون گرفتم

به جز بغض به جز اشک به جز آه

به هر غمی بگی تن دادم واسه تو که نبودی

نه همدم نه همدرد نه همراه

سروا زده از شعله ی تب سوز بلا نه دیوانه مرید نرسیده به خدا نه

بغضه نود روزه گل گریه پنهانی ریشه خاکستر این فصله پریشانی

تو میروی و حاله شبه چله خرابست

این بخت بد از اول هر حادثه خوابست چه خوابست

بی تو تنها از یاد رفتم جفت مست منه دیوانه نبودی نبودی

زنجیر بر لب بیهوش از تب به در بسته زدم خانه نبودی نبودی

ای عشق ای عشق ای داد ای درد

تو چه هستی که غمت چاره ندارد ندارد

ای کاش میشد بی ماه سر شد

که ستاره سر خاکه شب کابوس نبارد

آه ای من شیدا دله دیوانه ی دل سوز

وا مانده از این تجربه ی تلخه نفس سوز

تا کی با این داغه سنگین کوه درد و مرد میدان باشم

شاید باید ای حاله من زخمه جان خود

را درمان باشد ای عشق خداوند نگه دار تو باشد

بی تو تنها از یاد رفتم جفت مست منه دیوانه نبودی نبودی

زنجیر بر لب بیهوش از تب به در بسته زدم خانه نبودی نبودی

ای عشق ای عشق ای داد ای درد تو چه هستی که غمت چاره ندارد ندارد

ای کاش میشد بی ماه سر شد که ستاره سر خاکه شب کابوس نبارد

نمیخوام چیزی بگم که واسش بد شه برام

هی میخوام دست دلو رو نکنم

اما نمیتونم نمیتونم نمیتونم

میگی منو خوب بلدی میدونی از تو چی میخوام

میدونم راست نمیگی در نمیاد اما صدام

هی میخام حرفتو باور نکنم

چرا نمیتونم نمیتونم نمیتونم

آخه دل کارش حالش به نگاه تو گیره

یه جورایی زنجیره نگو نمیدونی

من طرفدار حال اون چشای مشکیتو

اون نگاه جدیتم نگو نمیدونی

وقتی که میخندی

مثل بارونه آرامشی رو جاده قلبم

موهای بازتو

میکشه پای دریا رو تو خونه کم کم

آخه دل کارش حالش به نگاه تو گیره

یه جورایی زنجیره نگو نمیدونی

من طرفدار حال اون چشای مشکیتو

اون نگاه جدیتم نگو نمیدونی

که اینروزا فقط

داره به عشق تو میکوبه عشقم

از اونوقتی که پات

به قلبم وا شده

یجور دیگه حالم خوبه عشقم

اگه بودی به جام

میدادی حق به من

که دائم پرت تو باشه حواسم

یجوری فکر من

بهت درگیره که

شدی نه تا از هر ده تا تماسم

سلطان قلب من

که بلده مثل تو اخه منو

مثل یه روحیم توی دوتا تن و

بمون واسم همیشه

سلطان قلب من

تا وقتی پیشتم از هیچی نترس

یه جوری پای تو می مونم نفس

که این عشق ابدی شه

من هر تصویری از عشق تو سرم هست

تو رنگ واقعیت میزنی بش

یه احساس قشنگی تو نگاته

که تو نگاه هیشکی نیست شبیهش

با اینکه ساده میگردی همیشه

تو قاب چشم من یه شاهکاری

ازت ممنونم عشقم واسه اینکه

تو هر شرایطی هوامو داری

کدام لحظه گم شدم

همان، همان زمان که رفتی

من از شروع ماجرا

به انتها رسیده ام

نشان به آن نشان که رفتی

پس از تو خانه خانه نشد

هوایم عاشقانه نشد

جنون مرا ندیده گرفتی

در آن غروب سرد خزان

تو را صدا زدم که بمان

ولی تو ناشنیده گرفتی

به یک نگاه آشنا

تمام هستی مرا

گره زدی به تار و پودت

در انتهای کوچه ها

دو سایه می رسد به هم

یکی منم یکی نبودت

پس از تو خانه خانه نشد

هوایم عاشقانه نشد

جنون مرا ندیده گرفتی

در آن غروب سرد خزان

تو را صدا زدم که بمان

ولی تو ناشنیده گرفتی

این بهترین شکل مجازاته

محکم بغل کن این روانی تو

آغوش تو دار مکافاته

چیزی ندارم لایق دستای تو اما

من جونمو میدم برای تو به جون تو

ای کاش من یک روز قبل از تو بمیرم چون

دنیا یه قبرستون پر می‌شه بدون تو

منو بغل کن که برنگردم

من جز گذشتم هیچ آدمی رو بغل نکردم

گذشته من سفر نداره

یه عمره از من کسی به جز تو خبر نداره

منو بغل کن منو بغل کن

منو زیبا تموم کن نذار بی تو حروم شم

مثل پایان شعرام

من حقمه زیبا تموم شم

منو اینجا تموم کن

نذار بی تو بریزم

من این پایان خوبو از تو طلبکارم عزیزم

ببخش بخند نبار یبند بزار آینده ات از من از این برزخ جدا شه

بزار پایانمونم مثل هیشکی نباشه

منو زیبا تموم کن نذار بی تو حروم شم

مثل پایان شعرام من حقمه زیبا تموم شم

منو زیبا تموم کن نذار بی تو بریزم

من این پایان خوبو از تو طلبکارم عزیزم

هر قدم که دور شدی طوفان شد

عاقبت بین منو احساسم

قصه ی این گوی و این میدان شد

هر مسیری با تو بود ویران شد

قطره های اشک این چشمان شد

ان فرشته که همه دنیام بود

عاقبت در غالب انسان شد

در دلت چه ها نبود که بر زبانت رسید

چه کرده بودمت به جانت رسید

که از من عاشق بی قیدو شرط

به تو فقط یه بغض امانت رسید

هنوزم موبه موی من فدای تار موی تو

فرشته یا که ادمی عزیزست هردو روی تو

گرفته کل خانه را هوای عطر و بوی تو

من هرچه از تو دور شدم رسیدم باز به سوی تو

هر مسیر زندگی رد پای تو بود

هر صدای قلب من هم صدای تو بود

هر قدم به تو رسید هر تپش زتو تپید

هر ادامه ای که بود بحر راه تو بود

هنوزم موبه موی من فدای تار موی تو

فرشته یا که ادمی عزیزست هردو روی تو

گرفته کل خانه را هوای عطر و بوی تو

من هرچه از تو دور شدم رسیدم باز به سوی تو