ببین یه پرده خیال

خیال داشتن تو

به چی دچارم کرد

ببین دو تا بازو…

دو ساقه‌ی کم‌جون

چه تیکه‌پاره‌م کرد

بهار که سهله

خیال داشتن تو

حتی به دی نرسید

قلب عزیز من

اگر چه زخمی شد

به ملک ری نرسید…

منو به یاد بیار

به استکانی تلخ

به گریه‌ی بسیار

اگر چه دست نداد

منو به یاد بیار

تو آخرین دیدار

با این همه اما

اگر که خسته شدی

به من پناه بیار

اگر شبیه من

تو هم شکسته شدی

به من پناه بیار

از این فراموشی

پیاده را می‌رم

به سمت خاموشی

که خوب می‌دونم

نجات می‌ده منو

همین فراموشی

اشکات مثل گل توی باد پرپر زدن پرپر شدن
طفلی چشای خوشگلت با گریه خوشگل تر شدن
با ماهیای قرمزت هم دم شدی دریا شدی
وقتی که مردن ماهیات غمگین شدی تنها شدی
من ماهیای قلبتو کشتم که دیوونت کنم
زنجیر ساختم از خودم تا بندی خونت کنم
غمگین شدی ابری شدی ابری شدی تنها شدی
هی پشت ابرای خودت پنهون شدی پیدا شدی
بارون شدی بند اومدی غمگین شدی لاغر شدی
انقدر سوزوندم تورو تا این که خاکستر شدی
طفلی تو که من صاحب تاریکی زندانتم
تاریک تر من چون که من چند ساله زندانبانتم
چند وقته فکر رفتنی اما تعلل میکنی
چند ساله میرنجونمت اما تحمل میکنی
بارون شدی بند اومدی غمگین شدی لاغر شدی
انقد سوزوندم تورو تا این که خاکستر شدی
اصرار من بیهوده بود خاکسترت با باد رفت
من سوختم تا سوختم خاکسترم از یاد رفت

عطر تو کار بلده هی دلمو تنگ میکنه

کی مثه من سر تو هی با همه جنگ میکنه

من میخوام اسم تو رو بکوبمش روی تنم

که هرکی دید تو رو بفهمه عاشقت منم

کجای بیا بارونه بارونه بارونه من دلم تنگته

فک نکن آسونه چشممون کردن

که همه چی شد وارونه چشممون کردنو همه چی شد وارونه

کجای بیا بارونه بارونه بارونه چشممون

کردن که همه چی شد وارونه من دلم تنگته

فک نکن آسونه من دلم تنگته فک نکن آسونه

امشب دلم تنگه توئه بدجور

چه بلای اومده سره منه مغرور

منکه نمیخواستم بری اصلآ

حالا راضیم ببینمت تو رو از دور

من میخوام اسم تو رو بکوبمش روی تنم

که هر کی دید تو رو بفهمه عاشقت منم

کجای بیا بارونه بارونه بارونه من دلم تنگته

فک نکن آسونه چشممون کردن

که همه چی شد وارونه چشممون کردنو همه چی شد وارونه

کجای بیا بارونه بارونه بارونه چشممون کردن

که همه چی شد وارونه من دلم تنگته

فک نکن آسونه من دلم تنگته فک نکن آسونه

منو از اوج خواستن

کشیدی رو به پایین

زمین گیرِ تو میشم

دیگه چی بهتر از این

یه لحظه پرِ شوقم

یه لحظه نا امیدی

به چه جایی رسیدم

چقدر خوب که ندیدی

یه روز پاییز و دلگیر

یه روز سردم و کم حرف

یه تقویم مچاله م

یه تابستون پر از برف

یه روز ابرِ بهارم

یه روز سردم و سنگین

روزام شبیهِ هم نیست

دیگه چی بهتر از این

دیگه چی بهتر از این

من عمرم رو گذاشتم

گذشت چی مونده از من

مثه شمعی که هی سوخت

ولی تو روز روشن

چشام ترسیدن از عشق

نمیزارن بخوابم

به بد جایی رسیدن

ته هر انتخابم

یه روز پاییز و

وای که دلم طاقت دوری نداره

تاب صبوری نداره عزیز جونم

خاطره هات تو رو به یادم میارن

منو راحت نمیذاره نامهربونم

تصویر تو تو ذهن آشفته ی من

داره دیوونم میکنه عزیز جونم

وای که دلم طاقت دوری نداره

تاب صبوری نداره نامهربونم

هنوزم وقتش نرسیده از حرفات

دلگیر بشم بشکنم که به هر حال

بدون تو میگیره دلم

آرزوی من بودن تو توی خونه است

گرچه کار تو همیشه بهونه است

بدون تو میگیره دلم

عزیز جنوبی خونگرم من برات خون رگ هامو میارمو

تحمل ندارم تماشات کنم تو میسوزی و اشک میبارمو

نگاه کن یه ایران همدردته برات صف کشیدن همه عاشقا

نبینم صدا ساز تو قطع شه نپیچه صداش تو دل قایقا