با پای دلم یک شب در دام تو افتادم

عاشق کُش زیبارو چشمان تو چون آهو

صد دل شده عاشق دل قلبمو جادو

لبخند تو آرام کند این دل بیمار ای یار

بیتاب شدم تا برسد لحظه ی دیدار ای یار

دوری مکن از چشم من قلب گرفتار ای یار

از یاد مبر یا دگر خاطره هایم ای یار

با فرفر گیسویت ایمان مرا بردی

با تیر کمان ابرو تو جان مرا بردی

لبخند تو آرام

تو فصل بی رحم فراموشی

وقتی تنت از عشق لبریزه

وقتی لباس گریه میپوشی

من با کسی که نیست میخوابم

تو با خیال من هم آغوشی

باید به هرکی جز تو بدبین شد

وقتی دلی دیونه ی من نیست

وقتی ،وقتی که موهاتو نمیبافتم

وقتی،وقتی سرت رو شونه ی من نیست

دور خودم دیوار می چینم

اینجا که دیگه خونه ی من نیست

از زندگی با عشق می ترسم

دیگه برای عاشقی دیره

حس یه مرد مرده رو دارم

که حوصلش از عشق سر میره

این آدم سر خورده چند وقته

با یک جنون آنی درگیره،دگیره،درگیره

وقتی ،وقتی که موهاتو نمیبافتم

وقتی،وقتی سرت رو شونه ی من نیست

دور خودم دیوار می چینم

اینجا که دیگه خونه ی من نیست

فک نمی‌کردم که عوض بشی

جفتمون بودیم

ی‌ ادم مودی

همون بهتر که الان از هم دوریم

اولین بار بودسیدی منو موج موهات تنمو نوازش کرد

همین فهمیدی شدی تو همه دنیام

غرورت زد دنیامو خرابش کرد

ماه من

ما نبودیم مال هم

هنوز به یادتم

با این که تو رابطم

وقتی ستاره ها میزدن چشمک ندیدم

چون تو بودی ماهم

هر وقت اراده کردی تو دسترس بودم

برا همین ا چشت افتادم

منم ی‌خودخواهم

به همه میگم که بدم میاد اذت

ولی به خودم میام میبینم

غرقم تو گذشته و هنوز دوست دارم

شدم ی ستاره

ولی نه توی اسمونت

به یاد تو برای پارتنرم می‌نویسم شعرای عاشقونه

باورش سخته

به یادت می‌خوابم

به یادت بلند میشم

توی کمام هفت روز هفته

باورش سخته

همیشه اولش خیلی خوب پیش می‌ره

ولی آخرش خیلی تلخه

باورش سخته

باورش سخته

باورش سخته

باورش سخته به سرت بزنه دور بشی کلا ا شهرت

باورش سخته

باورش سخته

باورش سخته

ماه من

ما نبودیم مال هم

هنوز به یادتم

با این که تو رابطم