بغض پنهان شده در سینه ی من

صورت سرد در آیینه ی من

روز تلخ رفتنت کابوس شد

یاور مومن دیرینه ی من

من اسیر تو شدم به شرط آزادی

خاطرت هست به من قول نرفتن دادی

بی وفا رفتی و از من تو نکردی یادی

دلم گرفت مرا صدا کن

به جای خود مرا نگاه کن

از این خزان دل جدا کن

بیا مرا ز غم رها کن

از دوری تو مغروری خود بیزارم

این شهر حسود عشقم رو ربود رفت یارم

شاید که توام از دوری من بریده باشی

میمیرم اگر عکس رخ من

در رهگذری جانا تو دیده باشی

دلم گرفت مرا صدا کن

به جای خود مرا نگاه کن

از این خزان دل جدا کن

بیا مرا ز غم رها کن