بس که دادن هی منو فریبم

آب و دون دادیم ‌و ‌همه پریدن

چقده جای تو خالیه پهلو‌من

کف طهرونم پی رفیقام

من این شهر و‌ بدون ‌تو‌ نمیخوام

دلم تنگ شده زنگ ‌بزنم بیا

توام ناز کنی بهم بگی نمیام

خوب بود حال دلم بات دیگه حرفی نمونده بگم بات

کاش بودی کل شهر و بدون چتر زیر بارون برم بات

خوب بود الان تو بودی

یه نفس تو این تهران دودی

چشمام‌کاسه ی خونه پشت همین عینک دودی

نمیرم دیگه جایی و بعدت

میمیرم با دیدن ردت

اگه با من بودی می دیدی نمیزاشتم بگذره بد بهت

نمیاد کسی حتی شبیه تو نمیخوام دیگه دنیارو بی تو

کسی هست یه لیوان آب بده دستت

واسه قرصای نصفه شبی تو

دوست دارم صبح پاشم از خواب باز چشام تورو ببینه

ولی انقدر دوری از من بین مون دیوار چینه

آسمون دلش نمیخواست که دلم ‌پرنده باشه

خودم و زدم به باختن که دلت برنده باشه

کجایی الان رفتی تنها چی شه

دلم مونده پیشت هوا گرک و میشه

بهم بگو کجایی الان تنهایی سمّه

هر جا که باشم باز به تو حواسمه