کِ دلم پَر بکشد سویِ تو آن لحظه یِ زیبا

همانا کِ تو دیدم  زپس

پرده ای از عالم هستی

بگفتم خدا شکر همین است

برایم کافی ای خالق هستی

نگفتم به زبانم دگر کُفر ، دگرشِرک وگناهی نکردم ، شدم بنده یِ مُخلص

و دادی تو پاداشِ مرا عشق گوهربار

خدایا دَمَتگرم  منم اشرف هستی

منم آن کِ تو دادی بهترین خلقتِ هستی

و قدر دانه آنم کِ چنانم عاشقی عاشق یارم

عزیزم ، نگارم ، همه دارو ندارم

توچنین خوب چرایی  کِ در باوره مایی

تو همان ماه دل آرا   بُرده ای دل به نگاهی

تو پُرازچون وچرایی  آه از آن شب توکجایی

کِ منه آشفته هربار  دلم خواست توبیایی

گوش کُن خوب گوش کُن

صدای موجِ دریا و مُرغانِ دریایی را

چیزهایی کِ دوست داشتم

شاهده عشقمان باشند ، ولی افسوس.

آری ، افسوس دیگر ندیدمت

و هرشب تورا درماه می جویم

ای جانِ جانان.