منو چشمام هنوزم دنبال نگات میگردیم
کوه به کوه جاده به جاده رهسپار شب دردیم
آخر قصه ی ما شد قصه ی لیلی و مجنون
نرسیدن ته قصه شد نصیب هر دوتامون
آهای خانوم قصه شدی خاتون قصه
تو از وقتی که رفتی یه دنیاست پر غصه
من از باور بودن رسیدم به نبودن
تو صد رنگی دنیا شدم رنگ نبودن
آخه دلم دست خودش نیست بتونه تو فکر تو نباشه
کی تو فکر عزیزش نمیمونه ازش وقتی جدا شه
شب به شب تنها من و غم و بیداری
وای از این روزا این شبای تکراری
هزار قصه نوشتم واسه عاشقا هر روز
تو هر صد تا هزارش یه دنیا غمه هر روز