رفیقم شو غمامو از دلم وردار

تو که بارونو دوست داشتی

از حالم خبر داشتی

چرا قهرو چرا آشتی

چرا غم تو دلم کاشتی

تو که بارونو دوست داشتی

الانم با اونو دوستاشی

توکه عاشق این شهری

چرا پس باهمه قهری

چقدر تلخی چقدر زهری

عجب آدم نااهلی

از حالم چی می فهمی

جدیدا خیلی بی رحمی

شدی یه آدم سمی

رفتو ولم کرد من موندم بی حرفی

منو لهم کرد همون که ازم میترسید

حتی نگفت ببخشید

میگفت باید مال من شی

الان تنهام رو بالکن

منو باد وحشی

تو ای دنیای آشفته

تو این روزای سردرگم

منو نسپار به تنهایی

منو نسپار به این مردم

من از آدما میترسم

به کل شهر مشکوکم

بیا و منو روشن کن

خیلی وقته متروکم