بغلم خونته حیفه، تنت از خونه بره
فاصلم باهات کمه تو ازم دوره دلت
این خیابون های خالی، منتظرم تو کجایی
من رو دورم کن از این شهر، که ازش خاطره داریم
این خیابون های خالی، منتظرم تو کجایی
من رو دورم کن از این شهر، که ازش خاطره داریم

داره از چشمام جا اشک خون میاد پایین
دائم میبینم همه فصل ها رو پاییز
دیگه هیچ امیدی به فردای ما نیست
این همه غم توی دریای ما ریخت
از پشت پنجره شب زده بیرون
دیگه قشنگ نیست این منظره بیرون
همه چی یه جوریه، یخ زده، بی روح
گیرم توو این حال برزخ ویرون
این خیابون های خالی، منتظرم تو کجایی
من رو دورم کن از این شهر، که ازش خاطره داریم
این خیابون های خالی، منتظرم تو کجایی
من رو دورم کن از این شهر، که ازش خاطره داریم